Verbum

легітымі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Прызнаць (прызнаваць) законным.

малаве́рны, ‑ая, ‑ае.

Які недастаткова верыць у каго‑, што‑н. Малаверны чалавек.

зласло́віць, ‑лоўлю, ‑ловіш, ‑ловіць; незак.

Злосна, едка гаварыць пра каго‑, што‑н.

зло́снічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Злавацца на каго‑н., выказваць, праяўляць злосць.

зму́рзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Спэцкаць, абпэцкаць. Змурзаць твар.

знату́жыць, ‑тужу, ‑тужыш, ‑тужыць; зак., каго-што.

Разм. Надарваць, падарваць. Знатужыць каня.

казе́ліць,

У выразе: казеліць вочы — скасавурыўшыся, пільна ўглядацца ў каго‑, што‑н.

казытну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Аднакр. да казытаць.

вы́штурхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Штурхаючы, прымусіць выйсці. Выштурхаць за парог.

гільяцінава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак. і незак., каго.

Пакараць (караць) на гільяціне.