Verbum

пагу́шквацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Гушкацца памалу, зрэдку ці час ад часу. Пагушквацца на дошцы.

нараджа́льнасць, ‑і, ж.

Адносная колькасць нараджэнняў (у 1 знач.) за пэўны адрэзак часу. Нараджальнасць перавышае смяротнасць.

пану́джваць, ‑ае; безас. незак.

Час ад часу нудзіць (у 1 знач.). З самага рання штосьці пануджвае.

вае́нна-палявы́, ‑ая, ‑ое.

Які існуе, дзейнічае ва ўмовах ваеннага часу. Ваеннапалявы суд. Ваенна-палявая хірургія.

летазлічэ́нне, ‑я, н.

Сістэма вызначэння часу па гадах ад якой‑н. важнай гістарычнай даты. Новае летазлічэнне.

дагістары́чны, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да часу, што папярэднічаў з’яўленню пісьмовых помнікаў. Дагістарычны перыяд. Дагістарычны чалавек.

дакастры́чніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да часу, што папярэднічаў Вялікай Кастрычніцкай сацыялістычнай рэвалюцыі. Беларуская дакастрычніцкая праза.

дзесяцідзёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Прамежак часу ў дзесяць дзён; дэкада.

рэфо́рменны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да рэформы, да часу адмены прыгоннага права ў Расіі.

самалю́бны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і самалюбівы. Змяніўся чалавек з часу вайны — самалюбны стаў, упарты. Хадкевіч.