эпіло́г, -а, мн. -і, -аў, м.

Заключная частка мастацкага твора.

Э. рамана.

Э. оперы.

|| прым. эпіло́гавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ге́стка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Верхняя асобна скроеная частка плацця, блузкі, да якой на вышыні грудзей прышываецца астатняя частка і рукавы; какетка (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

keystone [ˈki:stəʊn] n.

1. краевуго́льны ка́мень; асно́ва, гало́ўная ча́стка пла́на або́ до́казу

2. archit. замко́вы ка́мень

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

south​2 [saʊθ] adj. паўднёвы;

South Wales Паўднёвая Ва́лія;

the South Pacific паўднёвая ча́стка Ці́хага акія́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

thereof [ˌðeərˈɒv] adv. fml гэ́тага, таго́; з таго́, з гэ́тага;

any part thereof люба́я яго́ ча́стка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

міжако́нне, ‑я, н.

Частка сцяны паміж аконнымі праёмамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міяло́гія, ‑і, ж.

Частка анатоміі — вучэнне аб мышцах.

[Ад грэч. mys (myos) — мышца і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падраздзе́л, ‑а, м.

Частка раздзела (кнігі і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прага́рына, ‑ы, ж.

Выгаралая частка якой‑н. паверхні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запле́чча, ‑а, н.

Разм. Частка спіны каля плячэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)