Сха́пвацца ’імгненна з’яўляцца, застываць’ (ПСл), сха́пацца, сха́пвацца, схо́пвацца ’ўтварацца, з’яўляцца, усхоплівацца’, ’хутка згушчацца, збірацца’ (ТС). Да хапаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дапа́сці сов., разг.

1. дорва́ться;

д. да вады́ — дорва́ться до воды́;

2. домча́ться, добежа́ть;

ху́тка ён дапа́ў да свае́ вёскі — ско́ро он домча́лся (добежа́л) до свое́й дере́вни

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

мае́

1. мест. притяж., мн. мои́; см. мой;

2. в знач. сущ., мн., разг. (родные, близкие) мои́;

м. ху́тка прые́дуць да мяне́ — мои́ ско́ро прие́дут ко мне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

jot​2 [dʒɒt] v. (down) ху́тка занато́ўваць/запі́сваць; рабі́ць каро́ткі за́піс;

Listen to the instructions and jot them down. Выслухайце ўказанні і занатуйце іх.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

readily [ˈredɪli] adv.

1. з гато́ўнасцю, ахво́тна

2. ху́тка, адра́зу, без затры́мкі;

She is not readily moved to tears. Яе нялёгка давесці да слёз.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пы́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Аднакр. да пыхкаць.

2. Раптоўна і хутка заняцца агнём. Агонь .. [Падбярэцкі] расклаў адным махам — смалякі пыхнулі, як порах. Пташнікаў. Дасталі запалкі, падпалілі сухі ядловец, і касцёр адразу пыхнуў. Дубоўка. // Раптоўна загарэцца, засвяціцца ярчэй. Падышла дзяўчынка, высыпала з прыполу на вуголле шматкі бяросты. Ярка пыхнула полымя. Хомчанка. // Хутка і моцна пачырванець. Твар Казіміра зноў пыхнуў чырванню. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Qui cito laetatur, leviter dolet et lacrimatur

Хто хутка радуецца, той лёгка смуткуе і плача.

Кто скоро радуется, тот легко печалится и плачет.

Гл.: Post gaudia...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

акра́ек, ‑райка, м.

1. Край чаго‑н. У небе з-за гор выплыў ускудлачаны акраек хмары — хутка пасоўваўся дождж. Быкаў.

2. Тое, што і акравак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клец, ‑а; кляцы, ‑оў; м.

Абл. Зуб у баране. А ў кузні кіпела работа. Барану, кляцы якой трэба было нанава ўмацаваць, кавалі наладзілі хутка. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насцяро́жлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць наспярожлівага. — Адчыняй, Віця, — загадалі маці, і той хутка, але з няўцямнай насцярожлівасцю адчыніў дзверы спачатку ў сенцы, тады ў хату. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)