холоде́ть несов.
1. (испытывать ощущение холода) сты́нуць, халадзе́ць;
се́рдце холоде́ет сэ́рца сты́не;
2. (становиться более холодным) халадне́ць;
с ка́ждым днём вода́ холоде́ет з ко́жным днём вада́ халадне́е.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
шчыме́ць безас
1. brénnen* vi; schmérzen vi;
2.:
у мяне́ шчымі́ць сэ́рца es ist mir schwer [beklómmen] ums Herz;
у мяне́ шчымі́ць у грудзя́х ich habe Schmérzen in der Brust
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сці́снуцца
1. sich zusámmenpressen, sich zusámmendrücken; sich zusámmenziehen*, sich zusámmendrängen; sich zusámmenballen (у ком, у кулак); sich zusámmenschrumpfen (скурчыцца); sich zusámmenkrampfen (пра сэрца);
2. тэх sich komprimíeren, sich verdíchten
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
kształt
kształ|t, ~u
м. форма;
w ~cie serca — у форме сэрца;
coś na ~t ... — нешта накшталт...
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
przylgnąć
przylgną|ć
зак.
1. прыклеіцца;
2. прыпасці;
~ł mi do serca — ён запаў мне ў сэрца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
roztajać
roztaja|ć
зак. растаяць, растаць;
śnieg ~ł — снег растаў;
serce w nim ~ło — сэрца яго растаяла
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
popęd, ~u
м.
1. цяга; ухіл; схільнасць;
iść za ~em serca — слухацца голасу сэрца;
2. фіз. імпульс
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зашчыме́ць сов.
1. разг. заса́днить;
~ме́ў па́лец — заса́днил па́лец;
2. перен. (о щемящем чувстве) защеми́ть;
~ме́ла сэ́рца — защеми́ло се́рдце;
~ме́ла ў грудзя́х — безл. защеми́ло в груди́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ра́ніць сов. и несов., прям., перен. ра́нить;
яго́ ра́ніла пад Сталінгра́дам — безл. его́ ра́нило под Сталингра́дом;
ця́жкія ўспамі́ны ра́няць яго́ сэ́рца — тяжёлые воспомина́ния ра́нят его́ се́рдце
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
замілава́нне, ‑я, м.
Стан расчуленасці, пачуццё пяшчоты да каго‑, чаго‑н., любаванне кім‑, чым‑н. Плывуць і плывуць вясновыя напевы. Сэрца замірае ад замілавання. Пянкрат. З вялікай любасцю і замілаваннем гляджу я на нашу цудоўную моладзь і часта ёй зайздрошчу. Сяргейчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)