усеагу́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўсіх, ахоплівае ўсіх, распаўсюджваецца на ўсіх. Усеагульнае выбарчае права. Усеагульнае абавязковае сярэдняе навучанне. □ Адам Ружанцоў.. не адыходзіў да самай поўначы ад аварыйнага будынка. Яго таксама захапіла ўсеагульная ўзрушанасць. Чыгрынаў. На кожнай станцыі студыйцы прыцягваюць да сябе ўсеагульную ўвагу. Сяргейчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

authorize

[ˈɔӨəraɪz]

v.t.

1) упаўнава́жваць

2) санкцыянава́ць, зацьвярджа́ць, рабі́ць правамо́цным

3) дава́ць пра́ва; даруча́ць, дапушча́ць; дазваля́ць

4) паруча́цца за каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

prescription

[prɪˈskrɪpʃən]

n.

1) зага́д -у m., дырэкты́ва f.

2) рэцэ́пт -у m. (ле́карскі)

3) прапіса́ны лек

4) пра́ва да́ўнасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

а́ўтарскі Áutor-, Autóren-, Verfásser-, Úrheber-;

а́ўтарскае пра́ва юрыд Úrheberrecht n -(e)s, -e;

а́ўтарск а́ркуш палігр Autórenbogen m -s -bögen, Verlágsbogen m, Drúckbogen m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

преиму́щество ср.

1. (превосходство) перава́га, -гі ж.; перава́жнасць, -ці ж.;

2. (привилегия) юр. прывіле́я, -ле́і ж.;

права́ и преиму́щества правы́ і прывіле́і;

◊

по преиму́ществу перава́жна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

абанеме́нт

(фр. abonnement)

1) права на карыстанне пэўны час чым-н. (напр. тэлефонам, месцам у тэатры, басейнам), а таксама дакумент, які забяспечвае гэта права;

2) аддзел бібліятэкі, дзе кнігі выдаюцца на дом.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

weto

wet|o

н. вета;

założyć ~o — накласці вета;

prawo ~a — права вета;

гл. veto

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нейтралітэ́т, -у, М -тэ́це, м.

1. Міжнародна-прававое становішча дзяржавы, якая не прымае ўдзелу ў вайне, што вядзецца паміж іншымі краінамі, і захоўвае з імі мірныя адносіны, не ўваходзіць у ваенна-палітычныя блокі.

Захоўваць н.

2. перан. Неўмяшанне ў чужыя спрэчкі, у барацьбу паміж двума бакамі.

○

Пастаянны нейтралітэт — знешнепалітычны курс шэрагу дзяржаў, якія ўзялі абавязацельства не прымаць удзелу ў вайне, захоўваючы права на самаабарону, а ў мірны час праводзіць міралюбівую знешнюю палітыку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ліст², -а́, М -сце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Тонкі плоскі кусок якога-н. матэрыялу.

Л. бляхі.

Л. паперы.

2. Пісьмо.

Атрымаць л.

3. Дакумент, якім што-н. пацвярджаецца або загадваецца (спец.).

○

Выканаўчы ліст — дакумент на права спагнання паводле рашэння суда.

Ты́тульны ліст — старонка ў пачатку кнігі, дысертацыі і пад., дзе надрукавана яе назва.

◊

З ліста (іграць, чытаць) — адразу, без папярэдняй падрыхтоўкі.

|| памянш. лісто́к, -тка́, мн. -ткі́; -тко́ў, м. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

moral​2 [ˈmɒrəl] adj.

1. мара́льны; эты́чны;

moral values мара́льныя кашто́ўнасці;

a moral obligation/right мара́льны абавя́зак/мара́льнае пра́ва;

a moral person высокамара́льны чалаве́к

2. павуча́льны;

a moral story/play павуча́льная гісто́рыя/п’е́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)