ша́пка ж.

1. в разн. знач. ша́пка; (головной убор — ещё) карту́з м.; фура́жка;

зняць ~ку — снять ша́пку;

сне́жная ш. — сне́жная ша́пка;

надрукава́ць арты́кулы пад агу́льнай ~кай — напеча́тать статьи́ под о́бщей ша́пкой;

2. (гриба) шля́пка;

даста́ць па ша́пцы — получи́ть по ша́пке;

даць па ша́пцы — дать по ша́пке;

спаць у ~ку — воро́н счита́ть;

па Се́ньку (і) ш. — по Се́ньке и ша́пка;

ш. расце́ на галаве́ — во́лосы ды́бом встаю́т (стано́вятся);

ш.-невідзі́мкафольк. ша́пка-невиди́мка;

лама́ць ~ку — лома́ть ша́пку;

залама́ць ~ку — заломи́ть ша́пку;

аршы́н з ~каю — от горшка́ два вершка́;

~камі закі́даць — ша́пками закида́ть;

на зло́дзеі ш. гары́цьпогов. на во́ре ша́пка гори́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

звезда́ зо́рка, -кі ж., зара́, -ры́ ж.;

вече́рняя звезда́ вячэ́рняя зо́рка;

у́тренняя звезда́ зара́нка, зарані́ца;

не́бо усе́яно звёздами не́ба ўсы́пана зо́ркамі;

звезда́ пе́рвой, второ́й величины́ астр. зо́рка пе́ршай, друго́й велічыні́;

неподви́жные звёзды астр. нерухо́мыя зо́ркі;

па́дающие звёзды астр. зні́чкі;

Поля́рная звезда́ Паля́рная зо́рка;

пятиконе́чная звезда́ пяціканцо́вая зо́рка;

о́рден Кра́сной Звезды́ о́рдэн Чырво́най Зо́ркі;

знак отли́чия «Ма́ршальская Звезда́» знак адро́знення «Ма́ршальская Зо́рка»;

путево́дная звезда́ пуцяво́дная зо́рка;

счастли́вая звезда́ шчаслі́вая зо́рка;

морска́я звезда́ зоол. марска́я зо́рка;

звёзд с не́ба не хвата́ет зо́рак з не́ба не хапа́е;

роди́ться под счастли́вой звездо́й нарадзі́цца пад шчаслі́вай зо́ркай;

звёзды счита́ть а) (мечтать) зо́ркі лічы́ць, луна́ць у надхма́р’і; б) (ротозейничать) варо́н страля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

па́ра ж.

1. па́ра, -ры ж.;

па́ра чуло́к па́ра панчо́х;

па́ра брюк па́ра штано́ў;

па́ра очко́в па́ра акуля́раў;

на па́ре лошаде́й на па́ры ко́ней;

супру́жеская па́ра жана́тая па́ра;

танцу́ющие па́ры па́ры танцо́раў (танцу́ючыя па́ры);

2. (мужской костюм) касцю́м, -ма м.; гарніту́р, -ра м.;

он в но́вой па́ре ён у но́вым касцю́ме (гарніту́ры);

3. в знач. сказ. па́ра, -ры ж.;

он тебе́ не па́ра ён табе́ не па́ра;

под па́ру да па́ры;

два сапога́ па́ра або́е рабо́е, два бо́ты па́ра; адзі́н аднаго́ не пераця́гне;

на па́ру слов на па́ру слоў;

па́ра пустяко́в дро́бязь; няма́ што; як арэ́х раскусі́ць;

в па́ре, на па́ру (с кем) у па́ры, на па́ру (з кім).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

уда́р в разн. знач. уда́р, -ру м.;

нанести́ уда́р нане́сці ўдар;

одни́м уда́ром адны́м уда́рам;

уда́ры ки́рок уда́ры кі́рак;

уда́р гро́ма уда́р гро́му;

перенести́ уда́р перане́сці ўдар;

отве́тить уда́ром на уда́р адказа́ць уда́рам на ўдар;

уда́р попа́л в цель прям., перен. уда́р тра́піў у цэль;

апоплекси́ческий уда́р мед. апаплексі́чны ўдар;

штрафно́й уда́р спорт. штрафны́ ўдар;

уда́р пу́льса уда́р пу́льсу;

фронта́льный уда́р воен. франта́льны ўдар;

теплово́й уда́р цеплавы́ ўдар;

со́лнечный уда́р со́нечны ўдар;

находи́ться под уда́ром знахо́дзіцца пад уда́рам;

уда́р в спи́ну уда́р у спі́ну;

одни́м уда́ром двух за́йцев уби́ть адны́м уда́рам двух зайцо́ў забі́ць;

уда́р судьбы́ уда́р лёсу;

в уда́ре у настро́і (у гумо́ры).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вы́расці сов., в разн. знач. вы́расти;

трава́ ~сла — трава́ вы́росла;

дзе́ці ~слі — де́ти вы́росли;

з жо́луда вы́рас дуб — из жёлудя вы́рос дуб;

в. з касцю́ма — вы́расти из костю́ма;

гэ́ты кампазі́тар вы́рас за апо́шні годэ́тот компози́тор вы́рос за после́дний год;

шум вы́рас і пракаці́ўся над рако́й — шум вы́рос и прокати́лся над реко́й;

пе́рад падаро́жнікамі вы́рас го́рад — пе́ред путеше́ственниками вы́рос го́род;

на пустыры́ ~слі карпусы́ заво́да — на пустыре́ вы́росли корпуса́ заво́да;

на лбе вы́рас гуз — на лбу вы́росла ши́шка;

в. на вача́х — вы́расти на глаза́х;

як з (-пад) зямлі́ в. — как (бу́дто, сло́вно, то́чно) из-под (из) земли́ вы́расти;

в. ў вача́х — (чыіх) вы́расти в глаза́х (чьих)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

чуць I несов.

1. в разн. знач. слы́шать;

я чу́ю не́чы го́лас — я слы́шу че́й-то го́лос;

ён адны́м ву́хам не чу́е — он одни́м у́хом не слы́шит;

ты чуў навіну́? — ты слы́шал но́вость?;

прыхо́дзьце за́ўтра, чу́еце? — приходи́те за́втра, слы́шите?;

2. (ощущать) слы́шать; чу́ять;

ч. пах — слы́шать за́пах;

саба́ка чу́е дзічы́ну — соба́ка чу́ет дичь;

3. (предчувствовать) чу́вствовать; чу́ять;

ч. бяду́ — чу́ять беду́;

4. слы́шать, замеча́ть;

я не чуў, як укало́ў руку́ — я не заме́тил (не слы́шал), как уколо́л ру́ку;

ч. дух — чу́ять дух; чу́вствовать чью-л. стро́гость;

ч. сэ́рцам — чу́вствовать се́рдцем;

ч. но́сам — чу́ять но́сом;

чу́е душа́ — чу́ет душа́;

душы́ не ч. — души́ не ча́ять;

адны́м ву́хам (кра́ем ву́ха) ч. — одни́м у́хом слы́шать;

на свае́ (ула́сныя) ву́шы ч. — со́бственными уша́ми слы́шать;

зямлі́ пад сабо́й не ч. — земли́ под собо́й не чу́ять;

ног пад сабо́й не ч. — ног под собо́й не чу́ять (не слы́шать);

ні рук ні ног не ч. — изнемо́чь от уста́лости;

чуў звон, ды не ве́дае, дзе ёнпогов. слы́шал звон, да не зна́ет, где он;

чу́е ко́шка, чыё са́ла з’е́лапосл. чу́ет ко́шка, чьё мя́со съе́ла

чуць II

1. нареч. е́ле, чуть, едва́;

ён ч. ідзе́ — он е́ле (чуть) дви́жется;

ч. уцале́ў — едва́ уцеле́л;

2. нареч. чуть, немно́жко; ка́пельку;

3. союз чуть;

ч. спо́знішся, ён ужо́ сва́рыцца — чуть опозда́ешь, он уже руга́ется;

ч. свет, ч. дзень — чуть свет; ни свет ни заря́;

ч. што — чуть что;

ч.-ч. — чуть-чу́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

оди́н в разн. знач. адзі́н, род. аднаго́ м.;

все до одного́ усе́ да аднаго́;

все как оди́н усе́ як адзі́н;

одни́м сло́вом адны́м сло́вам;

оди́н на оди́н адзі́н на адзі́н, сам-на́сам;

оди́н-одинёшенек адзі́н-адзіню́ткі;

оди́н-еди́нственный то́лькі адзі́н;

ни оди́н ні адзі́н, ніво́дзін;

в оди́н прекра́сный день аднаго́ ра́зу, аднаго́ дня, адно́йчы;

оди́н к одному́ адзі́н к аднаму́;

все как оди́н усе́ як адзі́н;

оди́н в по́ле не во́ин адзі́н у по́лі не во́ін;

оди́н коне́ц адзі́н кане́ц;

оди́н чёрт адзі́н чорт;

одни́м ма́хом адны́м ма́хам;

одни́м гла́зом адны́м во́кам;

одна́ ла́вочка адна́ хе́ўра;

на оди́н покро́й на адзі́н капы́л;

под одну́ гребёнку пад адзі́н грабяне́ц;

одну́ мину́ту адну́ хвілі́ну;

одни́ ко́сти адны́ ко́сці (рэ́бры).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Ток1 ’струмень, цячэнне, плынь’ (Ласт., Некр. і Байк.), ’электрычны зарад у правадніку’; ’электрычная энергія’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ), ст.-бел. токъ ’плынь’ (1535 г., КГС); часцей у спалучэннях выток, паток, атока (гл.). Параўн. рус. ток старое ’цячэнне’, ’электрычнасць’, польск. tok ’цячэнне, ход’, чэш. tok ’цячэнне, струмень’, славац. tok ’цячэнне’, н.-луж. tok ’рэчка’, славен. tok ’плынь, цячэнне’, серб.-харв. то̑к ’цячэнне; ход, напрамак’, балг. ток ’электрычнасць’, рэдка ’цячэнне’, макед. ток, тек ’цячэнне, ход’, ст.-слав. токъ ’цячэнне, плынь, струмень’. Прасл. *tokъ, роднаснае літ. tãkas ’сцежка, дарожка’, лат. taks ’тс’, што да і.-е. *tek‑ ’ісці, рухацца’ (Фасмер, 4, 69; Бязлай, 4, 191; Борысь, 637; Шустар-Шэўц, 1512), гл. цячы.

Ток2 ’гумно’ (ТСБМ, Касп., Варл., Сл. ПЗБ; леп., Яшк. Мясц.; ПСл, ТС; астрав., Ск. нар. мовы), ’будынак, дзе малоцяць’, ’гумнішча’, ’прыгуменне’ (полац., віл., арш., талач., ельск., ЛА, 4), ’месца ў гумне для малацьбы’ (Нас., Шат., Некр. і Байк., ПСл, Ян., Сцяц. Сл., Сцяшк., Бяльк.; ашм., Стан.; Мат. Гом.), ’пляцоўка для абмалоту збожжа’ (ТСБМ; ст.-дар., Нар. ск.), ’свабоднае роўнае месца, пляц, плошча’ (Ласт.), ’глінабітная пляцоўка’ (ТС, ЛА, 4), ’земляная падлога (звычайна гліняная)’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Сцяшк., Сцяц. Сл., Мат. Гом., Ян., ПСл; палес., Шатал.), ’под у печы, чарэнь’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ, Сцяц., Гіл.; палес., Шатал.; ЛА, 4), істо́к ’тс’ (ЛА, 4), ток ’цвёрдае дно (вадаёма, ракі)’ (лун., Шатал.), тэк ’земляная падлога’ (там жа), тык ’пляцоўка для малацьбы ў гумне’ (кам., Сл. ПЗБ), тӥк ’тс’, ’глінабітная падлога’ (Горбач, Зах.-пол. гов.), тік ’тс’ (Сл. Брэс.), сюды ж токо́ваты, токо́васты ’цвёрды, утоптаны, выбіты’ (ТС), ст.-бел. токъ ’ток, пляцоўка для абмалоту збожжа’ (1559 г., КГС). Укр. тік ’памяшканне для малацьбы’, рус. ток ’расчышчанае месца, пляцоўка для малацьбы, ачысткі і прасушкі збожжа’, польск., славац. дыял. tok ’тс’, балг. дыял. ток ’гумно, месца малацьбы’, ст.-слав. токъ ’тс’. З прасл. *tokъ ’утаптанае для малацьбы месца’, а літаральна — ’месца, дзе бегаюць коні ці іншая жывёла, з дапамогай якіх малоцяць (пры старым спосабе малацьбы)’. Роднаснае (з чаргаваннем галосных) да прасл. *tekti ’бегчы, цячы’ (Фасмер, 4, 69, 70; Брукнер, 573; Махэк₂, 646; ЕСУМ, 5, 578).

Ток3 ’растоплены, вытаплены тлушч’ (Мат. Гом., ТС; брагін., Нар. словатв.; жытк., Жыв. сл.; мазыр., ГЧ), ’тлушч’ (Шатал., ПСл), ’тук’, ток, тук ’тлушч’, ’тлушч са смажанага сала’ (Сл. Брэс.). Укр. дыял. ток, тік ’растоплены тлушч’. З іншым вакалізмам роднаснае да цячы < прасл. *tekti. Параўн. тук, гл.

Ток4 ст.-бел. ’утулка з дном, у якую укладалі задні канец гусарскай дзіды, каб павялічыць сілу удару’ (Arche, 2008, 1–2, 85). Параўн. укр. точо́к ’похва для бруска ў касароў’, польск. tok ’трубчастая падстаўка, у якую ўстаўляецца канец дзіды’, ст.-польск. tok ’карыта, жолаб’, ’кадаўб’, славен. tok ’калчан’, серб.-харв. ток ’тс’, то̀чир ’пасудзіна з рога для бруска ў касароў’, ст.-слав. токъ ’калчан’. Этымалогія няпэўная. Борысь (637) лічыць аддзеяслоўным назоўнікам ад *tekti (гл. цячы) са значэннем ’тое, што робіць мажлівым цячэнне, напр., карыта’. Акрамя магчымага запазычання з венгерскай і румынскай моў (Скок, 3, 479), што цяжка давесці, прапануецца сувязь з *tъkati (Бязлай, 4, 148–149) (гл. тыкаць) або з *točiti ’вастрыць’ (ЕСУМ, 5, бі 1), гл. тачыць.

Ток5 ’шлюбныя гульні глушцоў, цецерукоў і іншых птушак, такаванне’, ’месца, дзе такуюць цецерукі, глушцы, бакасы’ (Некр.), на таку́ ’падчас такавання’ (Пятк. 1), ст.-бел. токъ ’такавішча (цецерукоў)’ (1663 г., КГС). Гл. такаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адысці́ сов.

1. в разн. знач. отойти́;

а. ў бок — отойти́ в сто́рону;

а. на два кіламе́тры ад го́рада — отойти́ на два киломе́тра от го́рода;

цягні́к адышо́ў у пяць гадзі́н — по́езд отошёл в пять часо́в;

а. на но́выя пазі́цыі — отойти́ на но́вые пози́ции;

ча́стка зямлі́ адышла́ пад калга́сны сад — часть земли́ отошла́ под колхо́зный сад;

нага́ аняме́ла і не мо́жа а. — нога́ онеме́ла и не мо́жет отойти́;

до́ўга хварэ́ў, але адышо́ў — до́лго боле́л, но отошёл;

дзве́ры адышлі́ на два сантыме́тры — две́ри отошли́ на́ два сантиме́тра;

2. разг. (прекратить надоедать) отста́ть;

адыдзі́ ад мяне́ — отста́нь от меня́;

а. ў нябы́т — ка́нуть в небытие́ (в ве́чность);

сэ́рца адышло́ — се́рдце отошло́;

недалёка а. — недалеко́ уйти́;

а. ў міну́лае — отойти́ в про́шлое

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

бале́ць I несов.

1. боле́ть;

у яго́ балі́ць галава́ — у него́ боли́т голова́;

2. перен. (беспокоить) волнова́ть, трево́жить;

гэ́та яму́ не ве́льмі балі́цьэ́то его́ не о́чень трево́жит;

3. в знач. безл. сказ. боле́ть; бо́льно;

балі́ць пад лы́жачкай — боли́т под ло́жечкой;

баля́ць ву́шы — бо́льно уша́м;

балі́ць рука́ — бо́льно руке́;

душа́э́рца) балі́ць — душа́е́рдце) боли́т;

ні свярбі́ць ні балі́ць — ни хо́лодно ни жа́рко;

няха́й яго́ галава́ балі́ць — пусть он ду́мает; э́то его́ забо́та;

гавары́ць язы́к не балі́цьпосл. говори́ть язы́к не боли́т; язы́к без косте́й;

ад цяпло́сці не баля́ць ко́сціпосл. пар косте́й не ло́мит

бале́ць II несов., спорт., разг. (за каго, што) боле́ть (за кого, что);

б. за «Дына́ма» — боле́ть за «Дина́мо»

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)