парассыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Разаслаць усіх, многіх або ўсё, многае (гл. разаслаць¹).

П. запрашэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

парастраса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і парастрэ́сваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Растрэсці ўсё, многае.

П. сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пасклёўваць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; -аны; зак., што.

Скляваць усё, многае.

Птушкі пасклёўвалі ягады рабіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паско́чваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Скаціць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. бярвенне ў кучу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паўмыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Умыць усіх, многіх або ўсё, многае.

П. дзяцей.

П. твары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паўсклада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і паўскла́дваць, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

Ускласці ўсё, многае.

П. мяхі на воз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паўсця́гваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Усцягнуць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. мяхі на воз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

перакале́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што (разм.).

Пакалечыць усіх, многіх або ўсё, многае.

Вайна перакалечыла людзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прызабы́ць, -бу́ду, -бу́дзеш, -бу́дзе; -бы́ты; зак., каго-што (разм.).

Крыху забыць, не поўнасцю захаваць у памяці.

Многае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паз’язджа́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

1. З’ехаць, спусціцца адкуль-н. — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.

Лыжнікі паз’язджалі з гары.

2. Едучы, павярнуць куды-н. — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.

Машыны паз’язджалі ўбок.

3. Выехаць адкуль-н. — пра ўсіх, многіх.

Моладзь паз’язджала з вёскі ў горад.

4. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.), перан. Ссунуцца, збіцца — пра ўсё, многае.

Панчохі паз’язджалі з ног.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)