прыба́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. прыбавіць.

2. Прыбаўленая сума, колькасць чаго-н.

Атрымаць прыбаўку.

|| прым. прыба́вачны, -ая, -ае.

○

Прыбавачная вартасць — частка вартасці, якая ствараецца наёмным рабочым звыш вартасці рабочай сілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Стаўля́ць ‘ставіць вялікую колькасць’ (ТСБМ). Дзеяслоў утвораны ад асновы 1 ас. адз. л. цяп. часу дзеяслова ставіць, стаўлю (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

суку́пнасць, ‑і, ж.

Спалучэнне, агульная колькасць, сума чаго‑н. Мова замацоўвае кожную думку паасобку і ўсю сукупнасць думак чалавека. Юрэвіч. Колькасць запазычанай лексікі і яе характар залежаць перш за ўсё ад сукупнасці фактараў гістарычнага, культурнага і сацыяльна-эканамічнага парадку. Жураўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шаўро́н, ‑а, м.

Нашыўка з галуну ў выглядзе вугла на левым рукаве адзення салдат і малодшых афіцэраў (колькасць гэтых нашывак абазначае колькасць гадоў звыштэрміновай службы). Валока.. агледзеў.. пакамечаную, абсыпаную пылам постаць [ворага] з яфрэйтарскім шаўронам на разадраным да локця рукаве. Быкаў.

[Фр. chevron.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Legión

f -, -en

1) легіён

2) перан. легіён, вялі́кая ко́лькасць, мно́ства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wénigkeit

f -, -en невялі́кая ко́лькасць, драбо́к, дро́бязь

méine ~ — мац сці́плая асо́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мільён

(фр. million, ад іт. milione)

1) лік і колькасць, роўныя тысячы тысяч; абазначаюцца лічбай 1 з шасцю нулямі;

2) мн. вялікая колькасць каго-н., чаго-н. (напр. мільёны зорак).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

металаёмістасць, ‑і, ж.

Спец. Колькасць металу, якая расходуецца на выраб пэўнай машыны, механізма, будаўнічай канструкцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наабраза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Абрэзаць вялікую колькасць чаго‑н. Наабразаць галін. Наабразаць мяса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наабцярэ́бліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Абцерабіць вялікую колькасць чаго‑н. Наабцярэбліваць вецця. Наабцярэбліваць буракоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)