ГУЛЬ

(Hull),

горад у Вялікабрытаніі, гл. Хал.

т. 5, с. 528

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мар’іна Горка,

горад у Пухавіцкім р-не.

т. 10, с. 113

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сент-Джонс,

горад, сталіца Антыгуа і Барбуды.

т. 14, с. 334

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

antique​2 [ænˈti:k]adj.

1. старажы́тны;

an antique city старажы́тны го́рад

2. антыква́рны;

an antique vase антыква́рная ва́за;

an antique shop антыква́рная кра́ма, антыква́рны магазі́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cosmopolitan​2 [ˌkɒzməˈpɒlɪtən] adj.

1. касмапаліты́чны, насе́лены людзьмі́ з ро́зных кутко́ў све́ту;

a cosmopolitan city касмапаліты́чны го́рад

2. касмапаліты́чны, з шыро́кім кругагля́дам (пра чалавека, погляды)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

holy [ˈhəʊli] adj. святы́;

holy bread про́свіра, прасві́рка;

holy water свята́я вада́;

HolyLand Свята́я зямля́ (Палесціна);

Holy City свяшчэ́нны го́рад (Іерусалім, Рым і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

obliterate [əˈblɪtəreɪt] v. руйнава́ць; знішча́ць; сціра́ць;

obliterate from the memory вы́кінуць/вы́красліць з па́мяці;

The town was completely obliterated. Горад быў сцёрты з твару зямлі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

піяне́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да піянера (у 4 знач.). Піянерскі атрад. Піянерскі гальштук. □ Толя Кавалёў вяртаўся з піянерскага лагера ў свой горад на чацвёрты дзень вайны. Якімовіч.

•••

Піянерскі касцёр гл. касцёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэлега́т, ‑а, М ‑гаце, м.

Выбраны або прызначаны прадстаўнік якой‑н. арганізацыі, калектыву, дзяржавы; пасланец, упаўнаважаны. Дэлегат з’езда. Дэлегаты Генеральнай Асамблеі ААН. □ Часта Міхалка з Борухам ездзяць у горад дэлегатамі ад сялян. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбамбі́ць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што.

Разбіць, разбурыць бамбардзіроўкай. Раніцай фашысцкія самалёты наляцелі на горад, разбамбілі станцыю, падпалілі дамы. Хомчанка. — Дзе ж мы будзем жыць? Наш дом разбамбілі ў першы ж налёт. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)