фас, ‑а, м.

1. Выгляд твару спераду. // Уст. Тое, што і фасад (у 1 знач.).

2. Спец. Бок абароннага збудавання, павернуты да праціўніка.

•••

У фас — тварам да таго, хто глядзіць; анфас.

[Фр. face — твар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zakłopotany

zakłopotan|y

1. заклапочаны, устурбаваны;

2. збянтэжаны; засаромлены;

~а mina — збянтэжаны выгляд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

chorobliwy

хваравіты; кволы;

wygląd chorobliwy — хваравіты (кволы) выгляд;

chorobliwy przywidzenia — хваравітыя мроі; трызненні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

това́рный в разн. знач. тава́рны;

това́рное произво́дство тава́рная вытво́рчасць;

това́рный по́езд тава́рны цягні́к;

това́рный рубль эк. тава́рны рубе́ль;

това́рный вид тава́рны вы́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

азі́д

(ад азот + гр. eidos = выгляд)

соль азоціставадароднай кіслаты; выкарыстоўваецца пераважна як выбуховае рэчыва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

арахнаіды́т

(ад гр. arachnos = павуціна + eidos = выгляд)

запаленне павуціннай абалонкі галаўнога або спіннога мозга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кшталт

(ст. польск. kształt, ад с.-в.-ням. gestalt)

1) форма, выгляд;

2) спосаб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эру́пцыі

(лац. eruptio = вывяржэнне)

успышкі на Сонцы; маюць выгляд яркіх кропак на фоне фотасферы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Ле́йтар ’кавалак топленага воску, які мае форму той пасудзіны, у якой застывае’ (Анох.). Няясна. Магчыма, з ням. Leiter ’лесвіца’, выгляд якой маюць крыжыкі ў борці, на якія пчолы вешаюць вашчыны. Наступны этап — перанос лексемы з вашчын на воск (Г. Цыхун, вусн. паведамл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прызе́місты ’нізкі на выгляд; прысадзісты’, прызёмісты ’тс’ (Нас.), прізёмістый ’тс’ (Бяльк.), прызё́мкуваты ’прыземісты; невысокі ростам, але шырокі ў плячах’ (Клім.). Прыставачна-суфіксальнае ўтварэнне ад зямля́ (гл.), параўн. рус. призе́мистый ’тс’, укр. призе́мний ’нізкі, які расце каля самай зямлі’, призе́мок ’маленькага росту, каржакаваты чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)