Verbum

падстро́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., што.

1. Тое, што і настроіць (у 2 знач.).

П. гітару пад раяль.

2. Тайком учыніць што-н. (разм.).

П. штуку.

|| незак. падстро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. падстро́іцца, -о́юся, -о́ішся, -о́іцца (да 1 знач.); незак. падстро́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

падстры́гчы, -ыгу́, -ыжэ́ш, -ыжэ́; -ыжо́м, -ыжаце́, -ыгу́ць; -ы́г, -ы́гла; -ыжы́; -ы́жаны; зак., каго-што.

Астрыгчы крыху.

П. вусы.

П. кусты.

П. хлопчыка.

|| незак. падстрыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

падстры́гчыся, -ыгу́ся, -ыжэ́шся, -ыжэ́цца; -ыжо́мся, -ыжаце́ся, -ыгу́цца; -ы́гся, -ы́глася; -ыжы́ся; зак.

Падстрыгчы сабе валасы.

П. ў цырульні.

|| незак. падстрыга́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

падстрэ́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго-што.

Падбіць, раніць стрэлам.

П. воўка.

|| незак. падстрэ́льваць, -аю, -аеш, -ае.

падстрэ́шак, -шка, мн. -шкі, -шкаў, м.

Ніжні край страхі драўлянай хаты, які навісае над сцяной.

|| прым. падстрэ́шачны, -ая, -ае і падстрэ́шкавы, -ая, -ае.

падстрэ́шша, -а, мн. -ы, -аў, н.

Ніжні край страхі драўлянай хаты, які навісае над сцяной, а таксама прастора пад ім.

У падстрэшшы гнёзды ластавак.

|| прым. падстрэ́шны, -ая, -ае.

падступі́цца, -уплю́ся, -у́пішся, -у́піцца; зак.

1. Тое, што і падступіць (у 1 знач.).

Дзеці падступіліся бліжэй да дзядзькі.

2. да каго. Падысці, звярнуўшыся з просьбай, пытаннем.

Да яго сёння не п.

|| незак. падступа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

падступі́ць, -уплю́, -у́піш, -у́піць; зак.

1. да каго-чаго. Падысці блізка.

П. да дзіцяці.

Вёска падступіла да лесу (перан.).

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан., да чаго. Пра пачуцці, стан: з’явіцца, праявіцца ў якой-н. вобласці, у якім-н. месцы.

Падступіла (безас.) да сэрца.

Ком падступіў да горла.

|| незак. падступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. по́дступ, -у, м.

падсу́джваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каму (разм.).

У спорце: прадузята судзіць на карысць якой-н. каманды, спартсмена.

Суддзя падсуджваў камандзе землякоў.

|| зак. падсудзі́ць, -суджу́, -су́дзіш, -су́дзіць.

падсу́дны, -ая, -ае.

1. Які падлягае суду (наогул або ў дадзенай судовай інстанцыі).

Падсудная справа.

2. у знач. наз. падсу́дны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.; падсу́дная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Чалавек, які абвінавачваецца ў чым-н. і знаходзіцца пад судом.

|| наз. падсу́днасць, -і, ж. (да 1 знач.).