Verbum

паслужны́, -а́я, -о́е.

У выразе: паслужны спіс — дакумент са звесткамі аб праходжанні службы.

паслужы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; зак.

1. гл. служыць.

2. Пабыць некаторы час, служачы дзе-н.

Паслужыў тры гады ў ваенна-марскім флоце.

паслу́хацца гл. слухацца.

паслу́хаць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што.

1. гл. слухаць.

2. Правесці некаторы час, слухаючы.

П. лекцыю.

П. музыку.

Паслухайце, што я вам скажу.

паслу́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Прыслужнік у манастыры, які рыхтуецца стаць манахам.

|| ж. паслу́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. паслу́шніцкі, -ая, -ае.

паслушэ́нства, -а, н.

Беспярэчнае падпарадкаванне каму-н.; пакорнасць.

Трымаць дзяцей у паслушэнстве.

пасля́.

1. прысл. Праз некаторы час, потым.

Гэта можна зрабіць п.

2. прыназ. з Р. Па заканчэнні, здзяйсненні чаго-н., адыходзе каго-н.

Сустрэнемся п. работы.

П.

Новага года.

Як мне не крыўдзіцца на яго п. такіх слоў.

Спадчына п. бацькоў.

◊

Пасля таго як (злуч. падпарадкавальны) — ужыв. ў даданых сказах часу.

Пасля таго як дзеці пад’елі, выхавальніцы павялі іх у батанічны сад.

пасля..., прыстаўка.

Утварае прыметнікі са знач.: які адбываецца, надыходзіць пасля чаго-н., напр.: пасляабедзенны, пасляродавы, пасляледавіковы.

паслявае́нны, -ая, -ае.

Які адбываецца, існуе пасля вайны.

П. перыяд.

паслядо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які прытрымліваецца якога-н. вучэння і кіруецца ім у сваёй дзейнасці.

П.

Скарыны.

|| ж. паслядо́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.