Verbum

падо́ўжыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ыцца; зак.

Стаць даўжэйшым.

Цень падоўжыўся.

Ночы падоўжыліся.

|| незак. падаўжа́цца, -а́ецца.

|| наз. падаўжэ́нне, -я, н.

падо́ўжыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., што.

Зрабіць даўжэйшым.

П. вуду.

П. рэйс.

|| незак. падаўжа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. падаўжэ́нне, -я, н.

падо́хнуць гл. дохнуць.

падпада́ць гл. падпасці.

падпаі́ць, -паю́, -по́іш, -по́іць; -по́ены; зак., каго (што) (разм.).

Напаіць з якім-н. намерам да ап’янення.

|| незак. падпо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

падпа́л, -у, м.

1. гл. падпаліць.

2. Смадякі, трэскі і пад., што служаць для распальвання печы.

Прывезці смалякоў на п.

|| прым. падпа́льны, -ая, -ае.

падпа́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Рыжаватая або белаватая пляма на поўсці жывёлы.

Карова чорная з падпалінамі.

падпалі́ць, -палю́, -па́ліш, -па́ліць; -па́лены; зак., што.

1. Паднёсшы агонь, запаліць.

П. дровы.

2. Наўмысна, са злосным намерам учыніць пажар дзе-н.

П. хату.

3. Даць падгарэць чаму-н.

П. пірог.

4. і у чым. Раскласці агонь у печы, каб згатаваць ежу, ацяпліць памяшканне.

П. печ або ў печы.

|| незак. падпа́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падпа́льванне, -я, н. і падпа́л, -у, м. (да 1 і 2 знач.).

падпалко́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Афіцэрскае званне, чын, рангам вышэйшы за маёра і ніжэйшы за палкоўніка, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. падпалко́ўніцкі, -ая, -ае.

падпа́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто наўмысна ўчыніў пажар.

Падпальшчыкаў знайсці не ўдалося.

◊

Падпальшчык вайны (пагард.) — той, хто вядзе прапаганду захопніцкай вайны; агрэсар.

|| ж. падпа́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. падпа́льшчыцкі, -ая, -ае.