Verbum

з’ядна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Згуртаваць, дасягнуўшы адзінства думак і дзеянняў.

З. народныя масы.

|| незак. з’ядно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. з’ядна́нне, -я, н.

ідэнтыфікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., каго-што (кніжн.).

Устанавіць (устанаўліваць) супадзенне, ідэнтычнасць.

І. асобу.

|| наз. ідэнтыфіка́цыя, -і, ж.

|| прым. ідэнтыфікацы́йны, -ая, -ае.

кадзі́ць, каджу́, кадзі́ш, кадзі́ць; кадзі́м, кадзіце́, кадзя́ць; незак.

1. Размахваючы кадзілам, абкурваць ладанам у час набажэнства.

2. перан., каму. Без асаблівых падстаў, празмерна хваліць каго-н.

наткну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак. каго-што.

Праткнуўшы, насадзіць на вастрыё, стрыжань.

Н. матыля на шпільку.

|| незак. натыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

нашэ́сце, -я, н.

1. Напад ворага, запаланенне ім чужой тэрыторыі.

Варожае н.

2. перан. Нечаканы прыход, з’яўленне каго-н. у вялікай колькасці (разм., жарт.).

Н. гасцей.

не́прыяцель, -я, мн. -і, -яў, м.

Чалавек, які варожа адносіцца да каго-, чаго-н.

Нажыць сабе непрыяцеля.

|| ж. не́прыяцелька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

няво́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., каго (што).

Прымушаць рабіць што-н. супроць жадання, волі.

Яе ніхто не няволіў ехаць туды.

|| зак. прыняво́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены.

няя́ўка, -і, ДМ -я́ўцы, мн. -і, -я́вак, ж.

Адсутнасць каго-н. там, дзе абавязкова патрэбна быць, куды неабходна з’явіцца.

Н. на заняткі.

Н. ў суд.

паабвя́зваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

1. Абвязаць усіх, многіх або ўсё, многае.

П. яблынькі на зіму.

2. і без дап. Абвязваць некаторы час.

падлі́за, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ліз (разм., пагард.).

Той, хто падлізваецца да каго-н.