Verbum

адсцяба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -ба́ны і адсцёбаць, -аю, -аеш, -ае; -цёбаны; зак., каго-што.

Набіць, сцябаючы; адлупцаваць, адхвастаць.

А. лазінай.

самасу́д, -у, М -дзе, м.

Самачыннае пакаранне каго-н. без ведама ўлад і суда.

|| прым. самасу́дны, -ая, -ае.

Самасудная расправа.

скра́сці, скра́ду, скра́дзеш, скра́дзе; скра́дзены; зак., каго-што.

Цішком забраць для сябе што-н. чужое.

Тваіх здабыткаў злодзею не с.

стаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., каго-што.

Ставіць вялікую колькасць.

С. пасуду на стол.

С. снапы.

|| наз. стаўля́нне, -я, н.

сумнява́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.

Адчуваць няўпэўненасць, сумненне адносна каго-, чаго-н.

С. ў вывадах камісіі.

Не сумнявайцеся, не падвяду.

схісну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., каго-што.

Злёгку зрушыць, гайдануць, скрануць з месца.

Вецер схіснуў яліны.

тырані́я, -і, ж.

1. Праўленне, улада, заснаваная на самавольстве і дэспатызме.

2. перан. Дэспатызм, жорсткасць у адносінах да каго-н.

уквэ́цаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што (разм.).

Умазаць, упэцкаць.

У. рукаў у фарбу.

|| звар. уквэ́цацца, -аюся, -аешся, -аецца.

уласці́васць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Характэрная асаблівасць, рыса, прымета каго-, чаго-н.

Валодаць якімі-н. уласцівасцямі.

У. спадчыннасці арганізма.

ушчу́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Пакаранне, спагнанне.

Сродкі ўшчунку.

2. Дакор, папрокі.

Асыпаць каго-н. ушчункамі і папрокамі.