прыстава́ць несов.
1. (да каго, чаго) в разн. знач. пристава́ть (к кому, чему); (о липком, клейком — ещё) прилипа́ть (к кому, чему); (надоедая — ещё) привя́зываться; (о судне — ещё) прича́ливать (к чему), прива́ливать (к чему);
2. (да чаго) облега́ть (что);
3. (да чаго) прилега́ть (к чему);
1-3 см. прыста́ць 1-3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
эксцэ́с
(лац. excessus = выхад; ухіленне)
1) крайняе праяўленне чаго-н., няўстрыманасць;
2) парушэнне нармальнага ходу чаго-н., напр. грамадскага парадку.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Пара́дак ’правільная, наладжаная сістэма размяшчэння чаго-небудзь; належны стан чаго-небудзь; устаноўлены лад, план, сістэма кіравання’; пара́дкавы, пара́дкаваць, пара́дком. Да рад (гл.). Аналагічна ў іншых слав. мовах: рус. поря́док, польск. porządek, чэш. pořádek, серб.-харв. по̏редак і г. д.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
анатава́ць
(ад анатацыя)
складаць анатацыю чаго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
прыахво́ціцца разм Lust bekómmen* (да чаго-н zu D); éine Vórliebe gewínnen* (да чаго-н für A), Gefállen fínden* (да чаго-н an D) (мець задавальненне)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
belabor
[bɪˈleɪbər]
Brit. belabour, v.t.
1) мо́цна біць, лупцава́ць
2) зьдзе́квацца з каго́-чаго́, зьдзе́кліва насьміха́цца з каго́-чаго́, над кім-чым
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
overboard
[,oʊvərˈbɔrd]
adv.
за борт
а) throw overboard — вы́кінуць за борт (у ваду́)
б) informal, пазбы́цца каго́-чаго́; адмо́віцца ад чаго́; пакі́нуць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Распраста́ць ’зрабіць простым, роўным; разагнуць; выцягнуць’ (Нас.; ашм., Стан.; ТСБМ), распраста́ць, ріспря́стыць ’распутаць, зняць путы з коней, разпрэгчы каня’, рыспрыста́ць ’распасцерці, распластаць’ (Бяльк.), роспро́статы ’вызваліць ад чаго-небудзь, разлучыць, пазбавіць чаго-небудзь’ (Лексика Пол.), роспро́статыся ’вызваліцца ад чаго-небудзь’, ’разлучыцца з кім-небудзь’ (Сл. Брэс.), ’вызваліць ад путаў’ (Байк. і Некр.). Параўн. укр. роспро́стати ’выраўняць, расправіць’, рус. дыял. распроста́ть ’апустошыць’, і асабліва славен. pròst ’вызвалены, вольны’. Гл. просты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
натаўчы́, -таўку́, -таўчэ́ш, -таўчэ́; -таўчо́м, -таўчаце́, -таўку́ць; -то́ўк, -таўкла́, -таўкло́; -таўчы́; -то́ўчаны; зак.
1. чаго. Стаўчы якую-н. колькасць.
Н. бульбы.
2. чаго. Збіць таўкачом шалупайкі з зерня ў працэсе вырабу круп.
Н. проса.
3. чаго. Разбіць шмат чаго (разм.).
Н. бутэлек.
4. каго-што, у што, каму. Набіць, збіць, надаваць кухталёў (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
loathe [ləʊð] v. ненаві́дзець, га́дзіцца, бры́дзіцца, адчува́ць агі́ду (да каго-н./чаго-н.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)