цвердаме́р, ‑а, м.

Спец. Прыбор, які служыць для вызначэння ступені цвёрдасці якога‑н. рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкларэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаецца, служыць для рэзання шкла. Шкларэзны станок. Шкларэзны інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sample

[ˈsæmpəl]

1.

n.

узо́р -у m., про́ба f., шаблён -у m.

2.

adj.

які́ слу́жыць узо́рам, узо́рны

3.

v.

спрабава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тыл (род. ты́лу) м., в разн. знач. тыл;

у ты́ле во́рага — в тылу́ врага́;

зайсці́ з ты́лу — зайти́ с ты́ла;

служы́ць у ты́ле — служи́ть в тылу́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нара́, -ы́, мн. но́ры і (зліч. 2, 3, 4) нары́, нор, ж. Паглыбленне пад зямлёй, часта з некалькімі хадамі, якое вырыта жывёлінай і служыць ёй жыллём.

Барсукова н.

|| памянш. но́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паказа́льны, -ая, -ае.

1. Які дае падставу для якіх-н. вывадаў.

П. факт.

Яго заява вельмі паказальная.

2. Які арганізаваны для ўсеагульнага азнаямлення.

П. суд.

3. Узорны, які служыць прыкладам для іншых.

Паказальная гаспадарка.

|| наз. паказа́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маты́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

1. Тое, што і матылёк.

2. Лічынка камара, якая служыць прынадай пры лоўлі ры́бы, а таксама кормам для акварыумных рыб.

◊

Матылі ў вачах (разм.) — пра мігценне перад вачамі, калі становіцца млосна, дрэнна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канва́, -ы́, ж.

1. Рэдкая сятчатая баваўняная або льняная тканіна, якая служыць асновай для вышыўкі крыжам па клетках.

Вышываць па канве.

2. перан. Аснова чаго-н.

Сюжэтная к. рамана.

Храналагічная к.

|| прым. канво́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набру́шнік, ‑а, м.

Павязка, накладка на жывот, якая служыць для цяпла або аховы ад удараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нага́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нагару. // Які служыць для знімання нагару. Нагарныя шчыпцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)