сібі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Сорт зімаўстойлівай яблыні.

2. Плады гэтай яблыні.

3. Сорт бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

феранье́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жаночае ўпрыгожанне з каштоўнымі камянямі, якое надзяваецца на лоб. Жамчужная фераньерка.

[Фр. ferronniére.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фу́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Спец. Перасовачная пляцоўка ў тэатры з загадзя зманціраванымі на ёй дэкарацыямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасажы́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які ажыццяўляе паездку на цягніку, параходзе або іншым відзе транспарту.

|| ж. пасажы́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. пасажы́рскі, -ая, -ае.

П. параход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інстру́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Службовая асоба, якая інструктуе каго-, што-н.

І. фізкультуры.

І. па турызме.

|| ж. інстру́ктарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. інстру́ктарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брашу́ра, -ы, мн. -ы, -шу́р, ж.

Невялікая (не больш за 48 старонак) кніжка, звычайна без пераплёту.

Папулярная б.

|| памянш. брашу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

|| прым. брашу́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

снягу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. У народных казках: дзяўчына са снегу, якая растала ўвесну.

2. мн. Канькі з моцна закругленымі насамі.

Бацька прывёз мне з горада снягуркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

та́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Прадмет кухоннага ўжытку ў выглядзе пласціны з праколатымі дзіркамі, прызначанымі для раздрабнення, расцірання чаго-н.

Драць бульбу на тарцы.

|| прым. та́ркавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алжы́рцы, ‑аў; адз. алжырац, ‑рца, м.; алжырка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн.; алжырцы, ‑рак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Алжыра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераку́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Тое, што і перакур. Урэшце знізу гукнулі: — Наверсе там! Перакурка!.. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)