Verbum

сістэматызава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад сістэматызаваць.

2. у знач. прым. Прыведзены ў сістэму (у 1, 2 знач.). Сістэматызаваныя звесткі.

спалу́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад спалучыць.

2. у знач. прым. Які ўзаемадзейнічае, узаемна звязаны з чым‑н. Спалучаныя рысоры.

угно́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад угнаіць.

2. у знач. прым. Насычаны спажыўнымі рэчывамі для раслін (пра глебу). Угноенае поле.

фасава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад фасаваць.

2. у знач. прым. Папярэдне разважаны і ўпакаваны ў пэўных дозах. Фасаванае масла.

храмі́раваны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад храміраваць.

2. у знач. прым. Пакрыты слоем хрому (у 1 знач.). Храміраваная сталь.

шчы́паны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад шчыпаць.

2. у знач. прым. Які апрацавалі шляхам шчыпання. Шчыпаны войлак. Шчыпаная скура труса.

пану́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад панаваць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які мае ўладу, знаходзіцца на чале ўлады. Пануючыя класы.

3. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які пераважае; найбольш распаўсюджаны. З борта самалёта лёгка панесці на карту не толькі занятыя лесам плошчы, але і вызначыць пануючыя пароды, узрост і якасць лясоў, горы, балоты, высечкі... Гавеман.

4. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які ўзвышаецца над чым‑н. Рота капітана Батурына заняла рубеж якраз насупраць пануючай вышыні. Сіняўскі.

5. Дзеепрысл. незак. ад панаваць (у 1, 4 знач.).

набра́клы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. пр. ад набракнуць.

2. у знач. прым. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці, вадкасці. Нарэшце зарыпелі набраклыя дзверы, і хтосьці, заварушыўшыся, усхапіўся з ложка і сеў. Пташнікаў.

3. у знач. прым. Тое, што і набухлы (у 1, 3 знач.). Я асцярожна гладжу набраклыя пупышкі і падношу іх да губ. Васілевіч.

надарва́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад надарваць.

2. у знач. прым. Хваравіта рэзкі, хрыплы; у якім чуюцца душэўны боль, пакуты. Надарваны ахрыплы голас крычаў з цемры: «Народ!.. Сюды!» Броўка.

3. у знач. прым. Змучаны; з душэўным надрывам. А конь гэты — інвалід вайны. Надарваны, скалечаны. Шамякін. Кацярына была адна, з хворай душою і надарваным сэрцам. Ваданосаў.

надзьму́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад надзьмуць.

2. перан.; у знач. прым. Важны, ганарысты, поўны пыхі. Важны надзьмуты Гунава павольна абышоў стол. Самуйлёнак.

3. перан.; у знач. прым. Пакрыўджаны, незадаволены, сярдзіты. Надзьмуты, злы, расчараваны, Ідзе пан Богут у свой двор. Колас. // Які выражае крыўду. Цяпер .. [Федзя] гаварыў сур’ёзна, і выгляд у яго быў надзьмуты. Васілёнак.