Verbum

падпалко́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Афіцэрскае званне, чын, рангам вышэйшы за маёра і ніжэйшы за палкоўніка, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. падпалко́ўніцкі, -ая, -ае.

падпа́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто наўмысна ўчыніў пажар.

Падпальшчыкаў знайсці не ўдалося.

◊

Падпальшчык вайны (пагард.) — той, хто вядзе прапаганду захопніцкай вайны; агрэсар.

|| ж. падпа́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. падпа́льшчыцкі, -ая, -ае.

падпампава́ць, -пу́ю, -пу́еш, -пу́е; -пу́й; -пава́ны; зак., што і чаго.

Дадаткова напампаваць.

П. паветра ў камеру.

|| незак. падпампо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

падпарадкава́льны, -ая, -ае.

У граматыцы: які мае адносіны да будовы сказаў, утвораных па спосабе падпарадкавання.

Падпарадкавальныя злучнікі.

падпара́дкаванне, -я, н.

1. гл. падпарадкавацца, падпарадкаваць.

2. У граматыцы: фармальная залежнасць адных слоў ці сказаў ад другіх.

П. даданых сказаў.

падпара́дкавацца, -куюся, -куешся, -куецца; -куйся; зак. і незак.

Стаць (быць) у залежнасці ад каго-, чаго-н., падначаліцца (падначальвацца) каму-, чаму-н.

П. загаду.

|| незак. падпарадко́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. падпара́дкаванне, -я, н.

падпара́дкаваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; -каваны; зак.

1. каго-што. Зрабіць залежным, паставіць у залежнасць ад каго-, чаго-н., прымусіць дзейнічаць адпаведна чаму-н.

П. каго-н. свайму ўплыву.

П. жыццё адзінай мэце.

2. каго-што. Паставіць пад непасрэднае кіраўніцтва, перадаць у чыё-н. непасрэднае распараджэнне, падначаліць.

П. інстытут Акадэміі навук.

3. што. У граматыцы: звязаць паводле спосабу падпарадкавання.

|| незак. падпарадко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падпара́дкаванне, -я, н.

Знаходзіцца ў чыім-н. падпарадкаванні.

падпаро́ць, -пару́, -по́раш, -по́ра; -пары́; -по́раты; зак., што.

Распароць знізу або крыху знутры.

П. падкладку.

|| незак. падпо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

падпару́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У царскай арміі: афіцэрскі чын, рангам ніжэйшы за паручніка, а таксама асоба, якая мела гэты чын.

2. У Войску Польскім і іншых арміях: воінскае званне малодшага афіцэра, а таксама асоба, якая мела гэта званне.

|| прым. падпару́чніцкі, -ая, -ае.

падпа́сак, -ска, мн. -скі, -скаў, м.

Падлетак, які дапамагае пастуху.

|| прым. падпа́скавы, -ая, -ае.