Verbum

парча́, -ы́, ж.

Шчыльная ўзорыстая шаўковая тканіна, патыканая залатымі або сярэбранымі ніткамі.

|| прым. парчо́вы, -ая, -ае.

парша́, -ы́, ж.

1. Заразная скурная хвароба, а таксама струпы, якія паяўляюцца пры гэтай хваробе на скуры пад валасамі.

2. Захворванне сельскагаспадарчых раслін, якое характарызуецца паверхневым паражэннем тканак (з’яўленнем на сцёблах, лісці, клубнях, пладах плям, барадавак і пад.).

паршы́вец, -ы́ўца, мн. -ы́ўцы, -ы́ўцаў, м. (разм.).

Дрэнны, паршывы (у 2 знач.) чалавек, нягоднік.

|| ж. паршы́ўка, -і, ДМ -ы́ўцы, мн. -ы́ўкі, -ы́вак.

паршы́вець, -ею, -ееш, -ее; незак. (разм.).

Пакрывацца паршой.

|| зак. запаршы́вець, -ею, -ееш, -ее і апаршы́вець, -ею, -ееш, -ее.

паршы́вы, -ая, -ае.

1. Пакрыты паршой.

П. кот.

2. перан. Вельмі дрэнны, не варты ўвагі (разм.).

Паршывыя дровы.

|| наз. паршы́васць, -і, ж. (да 1 знач.).

парыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак., з інф.

Настойліва імкнуцца, намервацца што-н. зрабіць.

Яна ўвесь час парывалася нешта сказаць.

парыва́ць гл. парваць.

пары́вісты, -ая, -ае.

1. З рэзкімі раптоўнымі парывамі, няроўны.

П. вецер.

2. Рэзкі, імклівы, не плаўны.

Парывістыя рухі.

3. Які дзейнічае парывамі (у 2 знач.), які лёгка захапляецца.

Парывістая натура.

|| наз. пары́вістасць, -і, ж.

П. у рухах, манерах.

парыжэ́лы, -ая, -ае.

Які парыжэў, выцвіў.

П. капялюш.

парыжэ́ць гл. рыжэць.