Verbum

санлі́вец, -лі́ўца, мн. -лі́ўцы, -лі́ўцаў, м.

Санлівы чалавек.

|| ж. санлі́ўка, -і, ДМ -лі́ўцы, мн. -і, -лі́вак.

спаку́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які спакушае каго-н.

|| ж. спаку́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

спрача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які любіць спрачацца.

|| ж. спрача́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

такто́ўны, -ая, -ае.

Які мае такт², ажыццёўлены з тактам².

Т. чалавек.

Т. ўчынак.

|| наз. такто́ўнасць, -і, ж.

тэмпера́ментны, -ая, -ае.

Жывы, энергічны, якому ўласцівы палкі тэмперамент.

Т. чалавек.

Тэмпераментнае выступленне.

|| наз. тэмпера́ментнасць, -і, ж.

учарне́лы, -ая, -ае.

1. Які зблажэў, змарнеў; счарнелы.

У. чалавек.

У. твар.

2. Пачарнелы (разм.).

Учарнелае лісце.

чалаве́ча, К ад назоўніка «чалавек», м. (разм.).

Ужыв. як ветлівы зварот да незнаёмага мужчыны.

Адкуль ты, ч.?

чалаве́чы, -ая, -ае.

1. гл. чалавек.

2. Тое, што і чалавечны.

Чалавечыя адносіны.

Паступіць па-чалавечы (прысл.).

чэрававяшча́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які мае здольнасць чэрававяшчаць.

|| ж. чэрававяшча́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

эксцэ́нтрык¹, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Артыст, які выконвае своеасаблівыя эксцэнтрычныя нумары.

2. Чалавек з дзівацтвамі.