святоша назоўнік | мужчынскі і жаночы род | іранічны сэнс

Прытворна-набожны чалавек, ханжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

скупянда (скупенда) назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае | неадабральнае

Скупы чалавек; скнара.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

спакуснік назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які спакушае каго-н.

|| жаночы род: спакусніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

спрачальнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек, які любіць спрачацца.

|| жаночы род: спрачальніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

стораж назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які ахоўвае што-н.; вартаўнік.

  • Начны с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сіфілітык назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек, хворы на сіфіліс.

|| жаночы род: сіфілітычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

таропкі прыметнік

Схільны спяшацца; хуткі, паспешны.

  • Т. чалавек.
  • Т. крокі.

|| назоўнік: таропкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

містык назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, схільны да містыкі, прыхільнік рэлігійна-містычнага светаразумення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

недаверак назоўнік | мужчынскі род

  1. Няверны, які не верыць у бога.

  2. Недаверлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

незнаёмец назоўнік | мужчынскі род

Незнаёмы, невядомы чалавек.

  • Таямнічы н.

|| жаночы род: незнаёмка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)