basis [ˈbeɪsɪs] n. (pl. bases) асно́ва, падста́ва; ба́зіс;

on the basis of smth. на асно́ве чаго́-н.; на падста́ве чаго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

taint​1 [teɪnt] n.

1. налёт (чаго-н.); сляды́ (чаго-н.);

a taint of corruption элеме́нты кару́пцыі

2. пля́ма; га́ньба, зага́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

alive to

сьвядомы чаго

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

налапата́ць, -лапачу́, -лапо́чаш, -лапо́ча; -лапачы́; зак., чаго (разм.).

Нагаварыць абы-чаго.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазба́віцца, -а́ўлюся, -а́вішся, -а́віцца; зак.

1. каго-чаго і ад каго-чаго. Збавіцца, сумець вызваліцца ад каго-, чаго-н.

П. недахопаў.

2. чаго. Страціць што-н., застацца без чаго-н.

П. самастойнасці.

|| незак. пазбаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. пазбаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лишённый пазба́ўлены;

быть лишённым чего́-л. не мець чаго́-не́будзь (быць пазба́ўленым чаго́-не́будзь);

он лишён чу́вства ме́ры ён не ма́е (пазба́ўлены) пачуцця́ ме́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

не́ к чему няма́ чаго́; (не надо) не трэ́ба; (нечего) не́чага; (не следует) не ва́рта;

не́ к чему серди́ться няма́ чаго́ (не́чага) злава́ць (злава́цца).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чужда́ться несов.

1. чужа́цца, цура́цца; (избегать) уніка́ць; (уклоняться) ухіля́цца (ад каго, ад чаго);

2. перен. уніка́ць, быць во́льным (ад чаго);

чужда́ться за́висти уніка́ць за́йздрасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надлі́ць, надалью́, надалье́ш, надалье́; надальём, надальяце́, надалью́ць; зак., чаго з чаго.

Выліць частку вадкасці з чаго-н.

Н. малака з дайніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Схі́льны ’які выказвае прыхільнасць, слабасць да чаго-небудзь; гатовы да чаго-небудзь’ (ТСБМ). Да схіліць < хіліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)