Verbum

анлайнавы слоўнік

charge off

а) сьпіса́ць як згу́бу

б) сьпіса́ць на не́кага, на не́шта

в) ху́тка паімча́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

volatile

[ˈvɑ:lətəl]

adj.

1) ляту́чы, які́ ху́тка выпара́ецца

2) няста́лы, зьме́нлівы

a volatile disposition — зьме́нлівая нату́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

◎ Пераха́ўкнуць ’перабраць; выпіць, наліць болей, чым патрэбна, перабольшыць’, перахсіўкнута (безасаб.) ’пакладзена болей нормы’ (Шпіл., Нас.: лях., Сл. Брэс.), смал. перахаўкнуць, перахаўкнуць ’выпіць гарэлкі праз меру’. Да пера- (гл.) і хаўкаць ’хутка хапаць ротам’ — ад гукапераймання хаўк! — пра хуткі рух з адпаведным гукам, хаўкнуць ’хутка, прагна праглынуць’, параўн. ахапкам (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́бмельгам, вобмільгам — прысл. ’хутка, у імгненне вока’ (КТС). Да мільгаць. Першапачаткова тв. скл. назоўніка *вобмельг.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́паветрыцца ’знікнуць ад пошасці’ (Нас.). Гл. паветрыць(цца). Параўн. рус. поветрие ’эпідэмія, якая хутка распаўсюджваецца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кумільго́м ’хутка’ (Сцяшк. Сл., Яўс., Бяльк., Гарэц., Нар. сл.). Кантамінацыя кулём (гл.) і мільгаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прысаката́ць ’прыбегчы’ (пух., Жд. 1). Да гукапераймальнага саката́ць (гл.), параўн. пасаката́ць ’хутка паехаць’ (Шат., Стан.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Quod cito fit, cito perit

Што хутка робіцца, хутка гіне.

Что быстро делается, быстро и погибает.

бел. Скоры паспех ‒ людзям на смех. Ад спеху не нарабіць бы смеху. Што скора, то і не спора.

рус. Что скоро, то не споро. Наскоро делать ‒ переделывать. На скорую ручку ‒ комком да в кучку.

фр. Ce qui croit soudain périt le lendemain (Что быстро решается, то завтра погибает).

англ. Haste makes waste (Торопливость ведёт к потерям).

нем.

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

ГЛІКАЗУРЫ́Я

(ад грэч. glykys салодкі + uron мача),

наяўнасць у мачы цукру ў высокай канцэнтрацыі. Бывае пры павышанай колькасці цукру ў крыві — гіперглікеміі, у здаровых людзей — пры залішнім ужыванні салодкага, пры нерв. і эмацыянальных перанапружаннях (хутка праходзіць). Стойкая гліказурыя можа быць прыкметай дыябету цукровага і інш. парушэнняў унутр. сакрэцыі.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

аператы́ўны

(лац. operativus = дзейсны)

1) здольны хутка і правільна выканаць практычныя задачы, дзейсны (напр. а. работнік);

2) звязаны з ажыццяўленнем пэўнай аперацыі (напр. а. прастор, а-ая група).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)