heart
[hɑ:rt]
n.
1) сэ́рца n., fig. душа́ f.
She has a kind heart — Яна́ ма́е до́брае сэ́рца
His heart sank — У яго́ сэ́рца заме́рла
to give one’s heart — адда́ць сэ́рца, палюбі́ць каго́-што
2) адва́га, му́жнасьць f., запа́л -у m.
to lose heart — па́даць ду́хам
3) сярэ́дняя ча́стка, сярэ́дзіна f.
heart of the forest — не́тры ле́су
heart of oak — стры́жань ду́ба
4) су́тнасьць f.
the very heart of the matter — са́мая су́тнасьць спра́вы
5) чы́рвы (у ка́ртах)
•
- at heart
- from one’s heart
- have one's heart in one’s mouth
- have one's heart in one’s boots
- heart and soul
- near to one’s heart
- take heart
- take to heart
- to one's heart’s content
- with all one’s heart
- by heart
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гусля́р, ‑а; мн. гусляра, ‑оў; м.
Музыкант, які іграе на гуслях, а таксама пясняр, які спявае пад звон гусляў. Акалічны народ гуслі знаў гусляра, Песня-дума за сэрца хапала. Купала. Дружна маладзіцы Песні запяваюць, Гусляры іграюць. Пушча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акалі́чны, ‑ая, ‑ае.
Уст. паэт. Тое, што і навакольны. Акалічны народ гуслі знаў гусляра: Песня-дума за сэрца хапала. Купала. Святочны трэба было выбраць дзень, Каб на аблаву з акалічных сёл Магло сыйсціся як найбольш, людзей. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аму́р, ‑а, м.
У рымскай міфалогіі — бог кахання, якога малявалі ў выглядзе малога хлопчыка з лукам і стрэламі. [Лукавіцын] умеў трымаць сэрца сваё на аброці, прыкрываючы яго ў патрэбныя моманты панцырам практычнага розуму ад небяспечных стрэл амура. Крапіва.
[Фр. Amour — ад лац. Amor.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неаддзе́льны, ‑ая, ‑ае.
Такі, якога нельга аддзяліць ад другога. Лабановіч-чалавек і Лабановіч-настаўнік неаддзельны, як і неаддзельны ў ім сэрца і кроў, нервы і рух. Перкін. Камбінат стаў для сотняў крушынцаў неаддзельным ад іхняга жыцця. Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыспе́шаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прыспешыць.
2. у знач. прым. Больш хуткі, таропкі, чым звычайна. Вісарыён пачуў прыспешаныя крокі. Самуйлёнак. Трывожны і радасны стук «тэлеграфа» перадаваў толькі прыспешанае, з перабоямі, біццё Паўлавага сэрца. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
skruszyć
зак.
1. змякчыць, памякчыць;
skruszyć serce — змякчыць сэрца;
2. скрышыць, раздрабіць;
skruszyć pęta — разбіць аковы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
miękki
miękk|i
мяккі;
~ie lądowanie — мяккая пасадка;
~ie serce — добрае сэрца;
~a spółgłoska — мяккі зычны;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kłuć
kłu|ć
незак. калоць;
od rana ~ło go serce — з раніцы ў яго калола сэрца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
pukać
puka|ć
незак. стукаць;
serce pukać — сэрца б’ецца;
~ć do drzwi — стукаць (грукаць) у дзверы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)