ды́хальны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для дыхання, удзельнічае ў дыханні. Дыхальныя органы. Дыхальныя шляхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзо́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для адзолу (у 1 знач.). Адзольны чан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скака́льны, ‑ая, ‑ае.

У анатоміі — які дзейнічае пры скаканні, служыць для скакання. Скакальны сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрапля́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для скраплення жывата; проціл. слабіцельны. Скрапляльны сродак. Скрапляльнае лякарства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для снавання, прызначаны для снавання. Снавальная машына. Снавальны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умацава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для надання моцы, устойлівасці. Умацавальныя адкосы. Умацавальныя збудаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уцяжа́рвальнік, ‑а, м.

Спец. Рэчыва, якое служыць для ўцяжарвання чаго‑н. Уцяжарвальнікі гліністага раствору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́са, ‑ы, ж.

Разм. Драўляная дзежка з клёпак, якая служыць для захоўвання розных прадуктаў.

[Польск. fasa ад ням. Fass — бочка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халво́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да халвы, служыць для вырабу халвы. Халвовы цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

храміро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для храміроўкі, храміравання. Храміровачны матэрыял. Храміровачны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)