плаку́н-трава́, ‑ы, ж.

Шматгадовая травяністая расліна, від чальчака, якая выкарыстоўваецца ў народнай медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́мула, ‑ы, ж.

Дэкаратыўная травяністая расліна сямейства першакветных з трубчастымі кветкамі ў парасонападобных суквеццях.

[Ад лац. primula — першая, пачатковая.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свірэ́піца, ‑ы, ж.

Аднагадовая культурная расліна сямейства крыжакветных, з насення якой здабываецца тэхнічны алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скабіёза, ‑ы, ж.

Адна‑, двух- і шматгадовая травяністая меданосная расліна, радзей паўкуст, сямейства варсянкавых.

[Ад лац. scabiosus — шорсткі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смарга́нец, ‑нцу, м.

Расліна сямейства злакаў з каласкамі, сабранымі ў вялікія або малыя суквецці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спажыва́льнік, ‑а, м.

Той, хто (або тое, што) спажывае што‑н. Расліна — спажывальнік азоту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

су́мнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных, вядомая як лекавая, меданосная і фарбавальная.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турнэ́пс, ‑у, м.

Расліна сямейства крыжакветных, караняплоды якой ідуць на корм жывёле; кармавая рэпа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарнако́рань, ‑ю, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных з простым сцяблом і ланцэтападобнымі лістамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чумі́за, ‑ы, ж.

Буйная злакавая расліна, з зерня якой вырабляюцца каштоўныя мука і крупы.

[Кіт.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)