расша́рквацца разм.

1. éinen Krátzfuß máchen;

2. перан. kátzbuckeln неаддз. vi (перад кім-н. vor D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скон м. Énde n -s; Tod m -es; Ábleben n -s;

пе́рад сконам vor dem Tod

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Аздабні́чка ’дзяўчына, якая доўга прыхарошваецца перад люстэркам’ (КЭС, лаг.). Гл. аздоба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перадні́чы ’перадавы’ (Нас.; Варл.). Калька з польск. przodowniczy ’тс’ < przód ’перад’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аба..., прыстаўка (гл. а... ​1).

Ужываецца замест «а... ​1» і «аб...»: 1) перад збегам зычных: абабраць, абагнаць, абазваць, абазначыць; 2) перад зычнымі «б», «п» з наступным апострафам (’), а ў некаторых выпадках і без яго: абаб’ю, абап’ю, абабіць, абаперціся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыя́мак, ‑мка, м.

Спец. Невялікая яма, паглыбленне ў зямлі перад або пад чым‑н., прызначанае для спецыяльнай мэты (у забоі — для сцёку вады, у падвальным памяшканні перад вокнамі, якія знаходзяцца часткова або поўнасцю ніжэй узроўню зямлі, і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

над’..., прыстаўка (гл. над...).

Ужываецца замест «над» перад галоснымі «е», «я», напрыклад: над’ехаць, над’ядаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагрупава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; зак., каго-што.

Згрупаваць нанава, іначай. Перагрупаваць палкі перад паступленнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадво́іць, ‑двою, ‑двоіш, ‑двоіць; зак., што.

Спец. Узараць другі раз. Перадвоіць папар перад сяўбою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяз’..., прыстаўка (гл. без’...).

Ужываецца замест «без’...» у першым складзе перад націскам, напрыклад: бяз’ёдны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)