ГА́БРА
(італьян. gabbro),
магматычная інтрузіўная горная парода асноўнага саставу; глыбінны аналаг базальту. Складаецца з асн. плагіяклазу, манакліннага, радзей рамбічнага піраксену, алівіну або рагавой падманкі. Другарадныя мінералы: біятыт, нефелін, тытанамагнетыт і інш. Акцэсарныя мінералы: апатыт, пірацін, храміт, сфен і інш. Разнавіднасці: алівінавае габра, нарыт (габра з рамбічным піраксенам), лабрадарыт і г.д. Раўнамерназярністая горная парода са спецыфічнай габравай структурай. Шчыльн. 2800—3200 кг/м³; трываласць на сцісканне 80—360 МПа. З інтрузіямі габра звязаны радовішчы магнетыту, тытанамагнетыту, сульфідаў нікелю, медзі і інш. Выкарыстоўваецца як абліцовачны і штучны камень, друз у буд-ве. На Беларусі габра вядомыя ў архейскім і ніжнепратэразойскім комплексах парод крышт. фундамента.
У.Я.Бардон.
т. 4, с. 412
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Шэры волат (парода трусоў) 10/272—273 (укл.); 11/400
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Сетэр англійскі (парода сабак) 3/185; 9/584—585 (укл.)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
алеўралі́т
(ад гр. aleuron = мука + -літ)
сцэментаваны алеўрыт, цвёрдая горная парода.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
афікальцы́т
(ад гр. ophis = змяя + кальцыт)
метамарфічная горная парода, разнавіднасць мармуру.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
брэ́кчыя
(іт. breccia)
сцэментаваная абломкавая горная парода (вулканічная, тэктанічная або асадачная).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
кварцы́т
(ад кварц)
метамарфічная горная парода, якая складаецца пераважна з кварцу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
парагне́йс
(ад пара- + гнейс)
горная парода, утвораная пры метамарфізме асадачных парод.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пу́лі
(венг. puli)
старажытная венгерская парода сабак з групы пастухоўскіх аўчарак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сэ́тэр
(англ. setter, ад set = рабіць стойку)
парода паляўнічых даўгашэрсных сабак.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)