прыму́сам, прысл.

Сілаю, прымушэннем. Мне таксама зрабілася няёмка, быццам я нахабна, прымусам, вырваў у яе [Міхаліны] найвялікшую тайну, якую яна цяпер старанна хавае ад людзей. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хітрэ́нны, ‑ая, ‑ае.

Вельмі хітры. [Драч:] А бабачка нішто сабе... гладкая... Нашым дзеўкам да цябе... Куды ім... Падабаешся... [Нінель:] І ты — мне. [Драч:] Ну і хітрэнная, халера! Губарэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарнако́сы, ‑ая, ‑ае.

У якога чорныя косы; з чорнымі косамі. Ён [Дзіега] паказваў мне здымак: Чарнакосая ў маністах. Ён шаптаў з тугою імя: Мар’яніта, Мар’яніта. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

betráuen

vt (mit D) даруча́ць (каму-н.)

ich bin betráut mit… — мне дару́чана [даве́рана]…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

schnurz

das ist mir ~ — груб. мне на гэ́та наплява́ць, мяне́ гэ́та не чапля́е

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

rumóren

vi шуме́ць;

das rumórt in méinem Kópfe гэ́та не дае́ мне спако́ю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

наказа́ние ср. ка́ра, -ры ж., пакара́нне, -ння ср.; (взыскание) спагна́нне, -ння ср.;

подве́ргнуть наказа́нию пакара́ць;

теле́сное наказа́ние цяле́снае пакара́нне;

в наказа́ние каб пакара́ць, у пакара́нне;

вы́сшая ме́ра наказа́ния вышэ́йшая ме́ра пакара́ння;

◊

наказа́ние мне (тебе́) с кем-л. го́ра мне (табе́) з кім-небудзь;

су́щее (пря́мо, про́сто) наказа́ние про́ста го́ра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

тошни́ть несов., безл.

1. (о состоянии тошноты) ну́дзіць; быць мо́ташна (мло́сна); (рвать) рваць, ванітава́ць;

его́ три дня тошни́ло яго́ тры дні рва́ла, ён тры дні ванітава́ў;

меня́ тошни́т мяне́ ну́дзіць (мне мо́ташна, мне мло́сна);

2. перен., разг. ну́дзіць;

меня́ тошни́т от его́ разгово́ра мяне́ ну́дзіць ад яго́ гаво́ркі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Прычыні́ць 1 ’паслужыць прычынай чаго-небудзь; выклікаць непрыемныя наступствы’ (ТСБМ), ’зрабіць’: мне дабра не прычыніла і тая Антоля (пух., Сл. ПЗБ), прычыня́цца ’выбіраць пэўныя ўмовы, абставіны’ (ТС). Да чын, чыніць (гл.).

Прычыні́ць 2 ’зачыніць, звычайна няпоўнасцю або няшчыльна’ (ТСБМ, Ласт., Янк. 1, Ян.), прічыні́ць ’тс’ (Бяльк.), а таксама прычыні́ць ’прыадчыніць’ (ТС); сюды ж са спецыфічным абмежаваннем семантыкі прычыны́ты ’завязаць (фартух)’ (кобр., ЛА, 4). Беларуска-ўкраінскі семантычны рэгіяналізм (Лучыц-Федарэц, Бел.-укр. ізал., 41; Непакупны, Связи, 86). Далей гл. чын, чыніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Utraque mundatur, dum palma palma lavatur

Абедзве рукі робяцца чыстымі, калі рука руку мне.

Обе руки становятся чистыми, когда рука руку моет.

бел. Рука руку мые, а злодзей злодзея крые.

рус. Рука руку моет, а плут плута (по)кроет. Рука руку моет, а обе хотят белы быть.

фр. Une main lave l’autre (Одна рука моет другую).

англ. One hand washes another (Рука руку моет). Roll my log and I will roll yours (Покати моё бревно, я ‒ твоё). Scratch my back and I will scratch yours (Почеши мне спину ‒ почешу тебе).

нем. Eine Hand wäscht die andere (Одна рука моет другую).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)