вы́прасіцца, ‑прашуся, ‑прасіліся, ‑прасіцца; зак.

Настойліва просячы, атрымаць дазвол пайсці, паехаць куды‑н. Выпрасіцца на пабыўку. □ І выпрасіўся я на работу ў лес. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przyległy

прылеглы, сумежны, суседні;

przyległy las — суседні (прылеглы) лес;

kąt przyległy мат. сумежны вугал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прачаса́ць I сов., в разн. знач. прочеса́ть;

п. лён — прочеса́ть лён;

п. уве́сь дзень — прочеса́ть весь день;

пяхо́та ~са́ла лес — пехо́та прочеса́ла лес

прачаса́ць II сов., плотн., в разн. знач. протеса́ть;

п. паласу́ — протеса́ть по́лосу́;

п. дзве гадзі́ны — протеса́ть два часа́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

спла́віць I сов., прям., перен. спла́вить

спла́віць II сов.

1. (по воде) спла́вить, перепла́вить;

с. лес — спла́вить (перепла́вить) лес;

2. перен., разг. (отделаться, избавиться от кого-, чего-л.) спла́вить;

с. няпро́шанага го́сця — спла́вить непро́шеного го́стя;

с. непатрэ́бны тава́р — спла́вить нену́жный това́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

уцячы́ I сов. втечь; см. уцяка́ць I

уцячы́ II сов.

1. убежа́ть; удра́ть;

хло́пчык уцёк з до́му — ма́льчик убежа́л и́з дому;

2. (скрыться) убежа́ть;

за́яц уцёк у лес — за́яц убежа́л в лес;

3. (из ссылки, тюрьмы и т.п.) убежа́ть, бежа́ть; уйти́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

па́раснік, ‑у, м.

Маладыя парасткі дрэў або іншых раслін. А сёлета шчодрыя жнівеньскія ліўні дружна пагналі ў рост малады параснік. Беразняк. // Малады лес; зараснік. З маладога парасніку неўзаметку ўздымаецца добры лес. Лужанін. З празрыстай дымкі праступаў малады бярозавы параснік. Лынькоў. Валько .. сказаў, што мы ствараем, у адпаведнасці з Пастановаю ЦК, спецыяльную брыгаду, якая будзе вызваляць землі ад парасніку і паляпшаць сенажаці. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Валішча 1 ’ўпаўшае струхлелае дрэва’ (КСТ). Да валіць 1.

Валішча 2 ’месца, дзе робяць, валяць лес’ (КТС, КЭС, Мат. Гом.). Да валіць 1. Параўн. папялішча, іржышча.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Выдзёр ’упершыню апрацаваны ўчастак зямлі’ (Выг. дыс., бяроз.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад выдзіра́ць ’карчаваць лес’. У семантычных адносінах параўн. рус. дерть, роздерть ’карчэўе’. Параўн. выдзірак 1, выдранка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ле́шы ’нячыстая сіла’ (Сцяшк., ТС). Рус. леший ’лясун, д’ябал’. Адсубстантыўны прыметнік lešjь. Да лес (гл.). Параўн. ст.-рус. лѣший ’парослы лесам’. Літаратуру гл. Фасмер, 2, 490.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ля́балацце, ляболацце, ля́балаць, лябалотнічча, ляву́збалаць, ля́збалацце, лябалоцічча, ляпоўзбалацішча, ляўзкалю́балацце, ля́ўзбалацце ’сенажаць, лес, кусты каля балота’ (слаўг., Яшк.). Да ля 2 + з‑ (‑уз‑, ‑паўз‑) і балота (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)