папрактыкава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак.

Практыкавацца некаторы час. [Ліля:] — Надзейка, .. прабач, але на сёння, бадай, хопіць. Папрактыкуйся яшчэ дома, без акампанементу. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пассыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Ссыпаць усё, многае. Насенне [цётка] загадала перамераць і пассыпаць у свірны, але ад грошай адмовілася. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пашавялі́цца, ‑вялюся, ‑велішся, ‑валіцца; зак.

Злёгку парухацца, паварушыцца. У калысцы пашавялілася дзіця. □ Ціхан быццам ачнуўся, пашавяліўся, але застаўся на месцы. Сташэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абязве́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Тое, што і знявечыць. Але за якую крыўду Бушмар мог абязвечыць гэтак старога Вінцэнта. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бескары́слівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бескарыслівага. [Сяргею] хацелася пераканаць.. [Таню] ў бескарыслівасці свайго пачуцця, але па сваёй нерашучасці ён не мог зрабіць гэтага. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ламо́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ламоты. Ламотныя болі. □ Ламотная стома круціць лапаткі, але з непрывычкі яно аж прыемна. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ласкаве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Станавіцца больш ласкавым, лагодным, спагадлівым. Лаяў нас [дзед] невядома за што. Але потым ізноў ласкавеў. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маларо́слы, ‑ая, ‑ае.

Невялікага росту, нізкарослы. Хлапчук хоць яшчэ і падлетак, але ўжо большы за матку, бо яна — жанчына маларослая. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізаме́ры, ‑аў; адз. ізамер, ‑а, м.

Хімічныя злучэнні з аднолькавым саставам і малекулярнай масай, але з рознымі фізічнымі і хімічнымі ўласцівасцямі.

[Ад грэч. isos — роўны, аднолькавы і meros — частка, доля.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяву́ха, ‑і, ДМ ‑вусе, ж.

Разм. Пра непаўналетнюю, але рослую мажную дзяўчыну. — Параспешчвала іх маці: такія, пане мой, дзявухі! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)