антытэ́зіс, ‑а, н.

Спец. Суджэнне, якое проціпастаўляецца тэзісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апафе́гма, ‑ы, ж.

Спец. Кароткае дасціпнае павучальнае выслоўе.

[Грэч. apóphthegma — кароткае трапнае слова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблі́сцеласць, ‑і, ж.

Спец. Ступень пакрыцця расліны лісцем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абнасе́ніцца, ‑ніцца; зак.

Спец. Даць насенне (аб раслінах).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ітэраты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Шматразовы, мнагакратны. Ітэратыўны дзеяслоў.

[Ад лац. iterativus — які часта паўтараецца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіслава́льнік, ‑а, м.

Спец. Рабочы, які займаецца кіславаннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́нчык, ‑а, м.

Спец. Драўляная аснова кавалерыйскага сядла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лігні́тавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і лігнітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліпо́ма,

Спец. Дабраякасная пухліна з тлушчавай тканкі; тлушчак.

[Ад грэч. lipos — тлушч.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малагабары́тнасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць малагабарытнага. Малагабарытнасць машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)