пага́рда ж. высокоме́рие ср., пренебреже́ние ср.; презре́ние ср.;
ста́віцца да каго́-, чаго́-не́будзь з ~дай — относи́ться к кому́-, чему́-л. с высокоме́рием (с пренебреже́нием, с презре́нием)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
падалуча́ць (да каго, чаго) сов. (обо всех, многих или обо всём, многом) присоедини́ть (к кому, чему), приобщи́ть (к чему), присовоку́пить (к чему); причи́слить (к кому, чему)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
наздзе́кавацца (з каго, чаго) сов. поиздева́ться (над кем, чем), наглуми́ться (над кем, чем); надруга́ться (над кем, чем);
хо́піць, ~валіся з яго́ — хва́тит, поиздева́лись (наглуми́лись) над ним
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
напуска́ць I несов.
1. в разн. знач. напуска́ть; см. напусці́ць 1;
2. (прибавлять в размерах) припуска́ть
напуска́ць II сов. напусти́ть;
~ка́ў абы́-каго́ — напусти́л кого́ попа́ло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
перапе́ць сов., в разн. знач. перепе́ть;
п. усе́ пе́сні — перепе́ть все пе́сни;
п. пе́сню другі́ раз — перепе́ть пе́сню второ́й раз;
хто каго́ ~пяе́ — кто кого́ перепоёт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
засмуці́ць, ‑смучу, ‑смуціш, ‑смуціць; зак., каго-што.
Выклікаць у каго‑н. пачуццё смутку, маркоты. Уранні Леначка не захацела пачакаць, пакуль згатуецца снеданне. І гэта зноў засмуціла старую. Брыль. Усіх у атрадзе моцна засмуціла смерць дарагога таварыша. Сіняўскі. // Азмрочыць. На момант успамін засмуціў душу скрухаю. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
застрахава́ць, ‑страхую, ‑страхуеш, ‑страхуе; зак., каго-што.
1. Правесці страхаванне каго‑, чаго‑н. Застрахаваць маёмасць. Застрахаваць жыццё. Застрахаваць карову.
2. перан. Засцерагчы ад небяспекі, ад чаго‑н. непрыемнага. Дзед Мікалай, каб застрахаваць сябе на ўсякі выпадак ад цяжкай работы, схадзіў у мястэчка да доктара. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
згва́лціць, ‑лчу, ‑лціш, ‑лціць; зак., каго.
1. Сілаю прымусіць жанчыну да палавога акта. — Я на вас падам у суд, — спакойна адказаў стараста: — Бо вы ганяліся за маёю дачкою, хацелі яе згвалціць. Колас.
2. Разм. Прымусіць каго‑н. зрабіць што‑н. супраць яго волі, жадання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
залаго́дзіць, ‑годжу, ‑годзіш, ‑годзіць; зак., каго-што.
Выклікаць у каго‑н. прыхільнасць да сябе рознымі паслугамі, падарункамі і пад.; задобрыць. Наганяючы страх рознымі штрафамі,.. [камендант] намёкамі баец зразумець мяшчанам і гандлярам, як яго залагодзіць. Пестрак. Усё гэта так залагодзіш Алеся, што на сэрцы яго паспакайнела. Броўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гнаі́ць, гнаю, гноіш, тоіць; незак., каго-што.
Прыводзіць у стан гніення; дапускаць развіццё гнілі ў чым‑н. — От гады печаныя, гэтыя кулакі, хлеб гнояць у зямлі, — сказаў.. [Лопух] са штучнай злосцю. Сабаленка. // перан. Доўгі час трымаць каго‑н. у невыносна цяжкіх умовах. Гнаіць у турме.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)