Verbum

парахаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж. (уст.).

Сумка, пасудзіна для захоўвання пораху.

Ёсць яшчэ порах у парахаўніцах (перан.: ёсць яшчэ сілы).

парахне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

Ператварацца ў парахню.

Стары пень парахнее.

парахня́, -і́, ж.

Дробныя, як пясок, сухія рэшткі сапрэлага або паточанага шашалем дрэва.

Бярвенне абярнулася на парахню.

П. сыплецца з каго-н. (вельмі стары; разм., пагард.).

парахо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Судна з паравым рухавіком.

Плысці на параходзе.

|| прым. парахо́дны, -ая, -ае.

парахо́дства, -а, н.

Рух параходаў па водных шляхах, а таксама прадпрыемства па кіраўніцтве параходным транспартам.

Рачное п.

параша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Рашыць усё, многае, перарашаць.

П. усе задачы.

2. і без дап. Рашаць некаторы час.

Парашаў з гадзіну і спыніўся.

парашо́к, -шку́ і -шка́, мн. -шкі́, -шко́ў, м.

1. -шку́. Дробна расцёртыя частачкі цвёрдага рэчыва.

Зубны п. (для чысткі зубоў).

2. -шка́. Лекавае рэчыва пэўнай дазіроўкі ў раздробненым выглядзе.

Лякарства ў парашках.

◊

Сцерці ў парашок каго (разм.). — жорстка расправіцца; звычайна як выраз пагрозы.

|| прым. парашко́вы, -ая, -ае.

Парашковае малако (з малочнага парашку).

парашу́т, -а, М -шу́це, мн. -ы, -аў, м.

Прыстасаванне для скачка з самалёта ці спуску грузу з купалам, які раскрываецца ў паветры.

|| прым. парашу́тны, -ая, -ае.

П. дэсант.

П. спорт.

парашутава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; зак. і незак. (спец.).

Спускаючыся, паляцець (ляцець) з крайне малой скорасцю.

|| зак. таксама спарашутава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й.

парашуты́зм, -у, м.

Парашутны спорт.

Піянеры парашутызму.