Verbum

канфігура́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Знешнія абрысы, формы чаго-н., а таксама ўзаемнае размяшчэнне прадметаў або іх частак у выглядзе якой-н. фігуры.

К. марскіх берагоў.

К. зорак.

|| прым. канфігурацы́йны, -ая, -ае.

кардо́н², -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пагранічны або загараджальны атрад; пост аховы.

2. Месца, дзе знаходзіцца такі атрад ці пост, варта.

3. Дзяржаўная мяжа, граніца (разм.).

Жыць за кардонам.

|| прым. кардо́нны, -ая, -ае.

на́це, часц.

1. Тое, што і на² (у 1 знач.), толькі пры ветлівым звароце або звароце да многіх.

Н. вам кнігу.

2. Ужыв. пры выказванні здзіўлення, гневу і пад.

Н. ж вам, такое здарэнне!

ой і ой-ой-о́й, выкл.

1. Выражае спалох, здзіўленне, боль.

2. Узмацняе слова, да якога прымыкае адно або разам з займеннымі словамі «як», «які» (разм.).

Жылося ой як цяжка.

Нялёгка было, ой нялёгка.

паз, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Вузкая шчыліна або выемка, у якую ўстаўляюць выступ другога прадмета пры замацаванні.

2. Вузкая доўгая шчыліна паміж бярвёнамі, брусамі, якая звычайна запаўняецца мохам.

|| прым. па́завы, -ая, -ае.

дэкаці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

Апрацаваць (апрацоўваць) шарсцяную тканіну парай або гарачай вадой, каб палепшыць яе якасць.

|| наз. дэкаціро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

|| прым. дэкаціро́вачны, -ая, -ае.

засну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

Прыйсці ў стан сну.

Не з. ні на мінутку.

Прырода заснула зімовым сном.

З. навекі або вечным сном (перан.: памерці).

|| незак. засына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

заці́хнуць, -ну, -неш, -не; заці́х, -хла; -ні́; зак.

1. Перастаць утвараць якія-н. гукі; перастаць шумець.

Зала заціхла.

Дзеці заціхлі.

2. перан. Аслабіць або спыніць сваю дзейнасць.

Вецер заціх.

|| незак. заціха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

збо́чыць, -чу, -чыш, -чыць; зак.

Сысці або з’ехаць убок, даючы каму-н. дарогу, ці звярнуць убок дарогі, мяняючы напрамак руху.

Збоч, бо не размінешся з возам.

З. у завулак.

|| незак. збо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

дакро́іць, -кро́ю, -кро́іш, -кро́іць; -кро́ены; зак., што.

1. Закончыць кройку чаго-н.

Д. сукенку.

2. Адрэзаць дадатковую частку ад цэлага або парэзаць што-н. дадаткова на кавалкі.

Д. хлеб.

|| незак. дакро́йваць, -аю, -аеш, -ае.