запа́л, -а і -у, м.

1. -а, мн. -ы, -аў. Прыстасаванне і сродак для запальвання выбуховага рэчыва.

2. -у, перан. Гарачнасць, парыў.

Астыў з.

Гаварыць з запалам.

|| прым. запа́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

agent [ˈeɪdʒənt] n.

1. аге́нт; прадстаўні́к; пасрэ́днік

2. а secret agent аге́нт разве́дкі, шпіён

3. сро́дак; фа́ктар;

chemical agent хімі́чнае рэ́чыва

4. ling. дзе́йнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

inflammability

[ɪn,flæməˈbɪləti]

n.

1) запа́льнасьць, узгара́льнасьць f. (рэ́чыва)

2) па́лкасьць; узбуджа́льнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

inhalation

[,ɪnhəˈleɪʃən]

n.

1) удыха́ньне n., інгаля́цыя f.

2) рэ́чыва для ўдыха́ньня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

musk

[mʌsk]

n.

1) му́скус -у m. (паху́чае рэ́чыва)

2) му́скусны пах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

granulation

[,grænjəˈleɪʃən]

n.

грануля́цыя f.

а) драбле́ньне рэ́чыва

б) нада́ньне паве́рхні шурпа́тасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ёд, ‑у, М ёдзе, м.

1. Хімічны элемент, рэчыва ў выглядзе цёмна-шэрых крышталяў з металічным бляскам, якое здабываецца галоўным чынам з попелу некаторых марскіх водарасцей.

2. Спіртавы раствор гэтага рэчыва, які выкарыстоўваецца ў медыцыне. Медсястра таропка змазала ёдам скуру навокал раны. М. Ткачоў.

[Ад грэч. ioedēs — фіялетавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

менто́л, ‑у, м.

Празрыстае крышталічнае рэчыва з моцным мятным пахам; выкарыстоўваецца ў медыцыне, парфумерыі і кандытарскай справе.

[Ад лац. mentha — мята і ol(eum) — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біяма́са, ‑ы, ж.

Колькасць рэчыва жывых арганізмаў на адзінку паверхні сушы і ці аб’ёму вады. Раслінная біямаса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кансерва́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Хімічнае рэчыва, якое забяспечвае працяглае захоўванне (кансервацыю) харчовых прадуктаў і некаторых матэрыялаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)