Адна-адною; адна перад адной, адна ў аднугл. адзін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
салея́, ‑і, ж.
У праваслаўнай царкве — узвышэнне перад іканастасам на ўсю яго даўжыню.
[Ад лац. solium — крэсла, троп.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прыісто́башнік ’прыбудова да істопкі’ (Ян.), прысто́башнік, прысто́пчынік ’частка стопкі перад уваходам’ (рагач., пух., Сл. ПЗБ), прысто́пнік ’перад клеці; кладоўка’ (Ян.; люб., ЛА, 4). Ад істо́пка/сто́пка ’памяшканне для захавання агародніны і іншых прадуктаў’ (гл.) з узнаўленнем этымалагічнага ‑b‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вадзяну́ха ’дзень перад хрышчэннем’, вадзяная каляда ’тс’ (Клім.). Да вадзяны́.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кне́жыць ’плакаць перад шлюбам (пра нявесту)’ (Кліх). Гл. княгіня2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Перале́часты (пырылі́частый) ’мінулагодні’ (Клім.). Да перад‑ і ле́та ’год’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фаршла́г
(ням. Vorschlag, ад vor = перад + Schlag = удар)
1) муз. меладычнае ўпрыгожанне з аднаго або двух хутка выкананых перад асноўнай нотай гукаў (гл.мелізмы);
2) мар. вяроўка для нацягвання пярэдняга паруса.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
скана́нне, ‑я, н.
1. Смерць. Сказалі хлопцы так перад скананнем: «Не расстаёмся, не!»Пысін.Скананне скорае пужае.. [бабулю].Бядуля.
2.перан. Канец. Восень нарадзіла ясноту хоць перад скананнем дня.Чорны.
•••
Да сканання — тое, што і да (самага) скону.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шмуцты́тул
(ням. Schmutztitel, ад Schmutz = бруд + Titel = загаловак)
1) палігр. папяровы аркуш у пачатку кнігі (перадтытулам 3) або перад яе часткамі ці раздзеламі, на якім звычайна змяшчаюць кароткі загаловак кнігі, эпіграф, прысвячэнне і інш.;
2) дадатковы тытул у старадруках, які змяшчаўся перад тытульным лістом і засцерагаў яго ад забруджвання.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
прагіна́цца sich bíegen*, sich krümmen, sich dúrchbiegen*; перан.пагард. (перад кім-н. bei D) sich éinschmeicheln
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)