Verbum

гульта́йства, ‑а, н.

Паводзіны гультая; бяздзейнасць, лянота. Гультайства і лянота — два сябры. З нар. Народ не церпіць пустаслоўя, няўмельства, гультайства. «Маладосць».

даргі́нцы, ‑аў; адз. даргінец, ‑нца, м.; даргінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. даргінкі, ‑нак; ж.

Народ, які жыве ў Дагестанскай АССР.

датча́не, ‑чан; адз. датчанін, ‑а, м.; датчанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. датчанкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Даніі.

ве́нгры, ‑аў; адз. венгерац, ‑рца, м.; венгерка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. венгеркі, ‑рак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Венгрыі.

венесуэ́льцы, ‑аў; адз. венесуэлец, ‑льца, м.; венесуэлка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. венесуэлкі, ‑лак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Венесуэлы.

ве́псы, ‑аў; адз. вепс, ‑а, м.

Народ, блізкі да карэлаў, пражывае ў Ленінградскай і Валагодскай абласцях РСФСР і ў Карэльскай АССР.

в’етна́мцы, ‑аў; адз. в’етнамец, ‑мца, м.; в’етнамка, ‑і, ДМ ‑мцы; мн. в’етнамкі, ‑мак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва В’етнама.

румы́ны, ‑н; адз. румын, ‑а, м.; румынка, і, ДМ ‑нцы; мн. румынкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Румыніі.

се́рбы, ‑аў; адз. серб, ‑а, м.; сербка, ‑і, ДМ ‑бцы; мн. сербкі, ‑бак; ж.

Паўднёваславянскі народ, які жыве ў Югаславіі.

сія́мцы, ‑аў; адз. сіямец, ‑мца, м.; сіямка, ‑і, ДМ ‑мцы; мн. сіямкі, ‑мак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Таіланда.