[лац. aquatorium, ад aqua = вада + (terri)torium = тэрыторыя]
участак воднай паверхні мора, вадасховішча або порта ў пэўных межах.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
See
I
f -, Sé¦en мо́ра
zur ~ — на мо́ры; мо́рам
auf óffener [hóher] ~ — у адкры́тым мо́ры
an der ~ — на бе́разе мо́ра
in ~ géhen* [stéchen*] — выхо́дзіць у мо́ра, адпраўля́цца ў марско́е пла́ванне
die fáule ~ — штыль, бязве́трые
éine schwére ~ — бурлі́вае [бу́рнае] мо́ра
schwére [gróbe] ~ ging über das Schiff — веліза́рная хва́ля набе́гла на карабе́ль
II
m -s i Sé¦es, Sé¦en во́зера
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
узро́вень, -ро́ўню, мн. -ро́ўні, -ро́ўняў, м.
1. Гарызантальная плоскасць, якая з’яўляецца мяжой вышыні чаго-н.
У. вады ў рацэ.
На ўзроўні мора.
2. Ступень велічыні, развіцця, значнасці чаго-н.
Жыццёвы ў.
У. механізацыі гаспадаркі.
На ўзроўні лепшых сусветных стандартаў.
◊
На ўзроўні, у знач.вык. (разм.) — адпавядае неабходным патрабаванням.
Лекцыя была на ўзроўні.
|| прым.узро́ўневы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Муфлон ’дзікі горны баран, які сустракаецца на астравах Міжземнага мора, Ovis musimon Schreb’. (ТСБМ), ’нязграбны чалавек’ (смарг., Сцяшк. Сл.). Кніжны тэрмін, запазычаны з рус. мовы (Крукоўскі, Уплыў, 88); у гаворках, відаць, з польск.muflon ’муфлон’, якое з франц.mouflon < італ.mufflone ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зато́н, ‑а, м.
Тое, што і затока. // Натуральны заліў або спецыяльнае месца на рацэ, прыстасаванае для зімоўкі і рамонту суднаў. З затока ў мора выйшаў першы сейнер.Звонак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
весць, ‑і, ж.
Паведамленне, вестка. Добрыя весці. Весці з фронту. □ У лагеры весці пачуты: З паходу атрад прыбывае.Колас.Весць аб смерці Бандароўны Скрозь пайшла, як мора.Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запе́ў, ‑певу, м.
1. Пачатак харавой песні або куплета, які выконваецца запявалам. — Глыбокае мора, шырокае мора, — Старая запеў павяла, — Ды толькі глыбейшым было маё гора, Шырэйшаю скруха была.Бялевіч.
2. Пачатак быліны, звычайна не звязаны з яго зместам; зачын. //перан. Пачатак чаго‑н., уступ да чаго‑н. Публіцыстыка Ф. Багушэвіча была толькі запевам да той палымянай і шчырай песні, што велічна прагучала ў «Дудцы беларускай» і «Смыку беларускім».С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
санато́рый, ‑я, м.
Спецыяльна абсталяваная для лячэння і адпачынку ўстанова курортнага тыпу. Ля самага мора, у засені густой паўднёвай зеляніны хаваюцца светлыя маленькія домікі. Гэта — дачы дзіцячага санаторыя.Хомчанка.
[Лац. sanatorium ад sano — лячу, вылечваю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шху́на, ‑ы, ж.
Парусы карабель, які мае дзве або некалькі мачтаў з касымі парусамі. Не будзе кідацца акіян На фарштэвень шхуны маёй.Караткевіч.Мора баразнілі рыбацкія шхуны, баркасы.Карпаў.
[Англ. schooner.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ВУЛКАНІ́ЧНЫЯ АСТРАВЫ́,
астравы, якія ўтварыліся ў выніку вулканічнай дзейнасці на дне мора (напр., Гавайскія, а-вы Узнясення, Стромбалі і інш.).