перахава́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго-што. Схаваць у іншым месцы.

П. грошы.

2. каго-што. Хаваючы, зберагчы, не даць загінуць.

П. бульбу ў склепе.

3. што. Схаваць, пахаваць усё, многае.

|| незак. перахо́ўваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адво́д, -у, М -дзе, м.

1. гл. адвесці.

2. Заява аб адхіленні каго-н. ад удзелу ў чым-н.

Даць а. кандыдату.

3. Адгалінаванне (у трубе, электрасетцы і пад.).

А. ад батарэі.

◊

Для адводу вачэй (разм.) — з мэтай адцягнуць увагу ад чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгалінава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ну́ецца; зак.

1. Даць галіны (пра расліны).

Разгалінавалася сасна.

2. перан. Раздзяліцца на некалькі частак, ліній, напрамкаў, якія ідуць з аднаго пункта ў розныя бакі.

|| незак. разгаліно́ўвацца, -аецца і разгаліня́цца, -я́ецца.

|| наз. разгалінава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спарадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; зак.

1. каго (што). Нарадзіць, даць жыццё каму-н.

С. сына.

2. перан., каго-што. З’явіцца прычынай узнікнення чаго-н., стаць крыніцай чаго-н.

Замоўчванне фактаў спарадзіла чуткі.

|| незак. спараджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. спараджэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

withhold

[wɪðˈhoʊld]

v.t., withheld, holding

1) адмаўля́ць

to withhold one’s consent — ня даць зго́ды

2) устры́мваць; уто́йваць

3) адлі́чваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паба́лаваць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., каго.

1. Праяўляючы ўвагу да каго‑н., песцячы, даць адчуць задавальненне. Пабалаваць дзіця. Пабалаваць увагай.

2. Балаваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недаква́сіць, ‑квашу, ‑квасіш, ‑квасіць; зак., што і чаго.

Не даць закіснуць у патрэбнай ступені; недастаткова апрацаваць у якой‑н. заквасцы. Недаквасіць капусту. Недаквасіць аўчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абазва́ць, абзаву, абзавеш, абзаве; абзавём, абзавяце; зак., каго.

Назваць непрыстойным або зневажальным імем; даць каму‑н. мянушку. [Палашка:] — Ён [дзед Аўсей] мяне за-а-ціркай абазваў. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́раніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Даць магчымасць скаціцца, упасці (пра слязу). А я не выраню слязы, хоць сэрца сціснула ад болю... А. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Падручы́цца ’даць згоду зрабіць што-н., узяцца за якую-н. работу для каго-н’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Жд. 2), падруча́цца ’дамаўляцца, наймацца’ (ТС). Да рука́, зару́ка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)