twang​2 [twæŋ] v.

1. звіне́ць (пра напятую струну);

twang (on) a guitar бры́нкаць на гіта́ры

2. гугня́віць, гугні́ць, гамза́ць, гавары́ць у нос

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chant​2 [tʃɑ:nt] v.

1. спява́ць, пець;

chant smb.’s praises апява́ць, усхваля́ць каго́-н.

2. манато́нна пець

3. гавары́ць або́ чыта́ць нараспе́ў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

speechless [ˈspi:tʃləs] adj. маўклі́вы; аняме́лы, зняме́лы;

We were left speechless. Мы анямелі;

I was speechless with anger. Я не мог гаварыць ад злосці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Lebehóch

n -s, - i -s тост; ура́!

ein ~ spréchen* — гавары́ць тост [здра́віцу]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

stácheln

vt

1) джа́ліць, кало́ць

2) гавары́ць з’е́дліва, пацве́льваць, паке́пліваць, дражні́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Піры́ндзіць ’гаварыць абы-што’ (карэліц., Сцяшк. Сл.: Скарбы), ’нагаворваць на каго-небудзь’, ’вельмі тонка прасці’ (навагр., ЖНС). Відаць, звязана з прасл. *рьгёІі ’сварыцца’, узмоцненага экспрэсіўиым інфіксам -/W-, параўн. трындіііц? ’гаварыць пустое’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Выба́іваць ’выгаворваць, папракаць’ (Нас.). Гл. ба́яць ’гаварыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Галда́ць ’невыразна гаварыць’ (Шат.). Гл. галда́ ’галас’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ге́рдаць ’гаварыць невыразна’ (Жд. 2). Гл. гірда́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

monologować

незак.

1. прамаўляць маналогі;

2. разважаць (гаварыць) з самім сабою

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)