плане́та

[лац planeta, ад гр. planetes (aster) = блукаючая зорка]

нябеснае цела, якое верціцца вакол Сонца і свеціцца адбітым сонечным святлом.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

precinct [ˈpri:sɪŋkt] n.

1. BrE раён (частка горада, якая выкарыстоўваецца ў пэўных мэтах);

a shopping precinct гандлёвы цэнтр, паса́ж;

a pedestrian precinct ву́ліцы (зо́на) то́лькі для пешахо́даў

2. (звыч. pl.) тэрыто́рыя вако́л буды́нка (часта абгароджаная);

the cathedral/college precincts тэрыто́рыя царквы́/кале́джа

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rotation [rəʊˈteɪʃn] n.

1. кручэ́нне; вярчэ́нне; варо́чанне; абаро́т;

one hundred rotations per minute сто абаро́таў за міну́ту;

the rotation of the earth on its axis вярчэ́нне Зямлі́ вако́л сваёй во́сі

2. рата́цыя, чаргава́нне; перыяды́чнае паўтарэ́нне;

in rotation па чарзе́; на зме́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

halo

[ˈheɪloʊ]

n., pl. -los, -loes

1) гало́ n., indecl. (бліску́чы круг вако́л со́нца, ме́сяца)

2) арэо́л -у m. (сла́вы, прыгажо́сьці)

3) арэо́л -а m., німб -а m. (на абразо́х сьвяты́х)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вынахо́длівы, ‑ая, ‑ае.

Які можа знайсці выйсце са складанага становішча; знаходлівы. Вынаходлівы арганізатар. Вынаходлівы на жарты. □ Старшына .. [Максім] быў вынаходлівы: усё мог здабыць, усё атрымаць і даставіць раней за другіх, абвесці вакол пальца любых інтэндантаў. Шамякін. // Здольны ствараць, вынаходзіць новае. Вынаходлівы розум.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абста́віцца, ‑стаўлюся, ‑ставішся, ‑ставіцца; зак.

1. Паставіць што‑н. вакол сябе; абкружыць сябе чым‑н. Абставіцца крэсламі.

2. Абзавесціся, забяспечыць сваё жыллё мэбляй. У яго позірку [Кірыла] злавіў нешта падобнае на знявагу ці насмешку: «Сядзіш, пісака, у кабінеце? Бач, як абставіўся». Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гало́, нескл., н.

Аптычная з’ява ў форме каляровага бліскучага круга вакол Сонца або Месяца, якая ўтвараецца ў выніку пераламлення святла ў ледзяных крышталіках верхніх слаёў атмасферы. Кожная [вясёлка] красавалася, з трохі сумнай радасцю паказваючы, як яна падобна на маленькае сонечнае гало. Караткевіч.

[Фр. halo з грэч. hálōs — круг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўнакро́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які вылучаецца паўнакроўнасцю (у 1 знач.), хворы ад лішку крыві.

2. Здаровы. Мельнік быў паўнакроўны мужчына гадоў сарака пяці. Гамолка. // перан. Насычаны, змястоўны, багаты на ўражанні, падзеі і пад. Усё вакол жыло паўнакроўным, шчаслівым жыццём. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыётэлеско́п, ‑а, м.

Астранамічная прылада, прызначаная для рэгістрацыі і даследавання радыёвыпрамянення касмічных аб’ектаў. — Яшчэ ў шасцідзесятых гады, даследуючы з дапамогай радыётэлескопаў Венеру, нашы вучоныя ўстанавілі, што гэта планета абарочваецца вакол сваёй восі крыху менш чым за дзесяць зямных сутак. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цы́ста, ‑ы, ДМ ‑сце, ж.

1. Шчыльная абалонка вакол некаторых аднаклетачных жывёльных і раслінных арганізмаў, якая засцерагае іх пры неспрыяльным навакольным асяроддзі ці ў пэўныя моманты іх жыццёвага цыкла.

2. Спец. Асобая скрынка для захавання старажытных рукапісаў, папірусаў. Металічная цыста.

[Ад грэч. kýstis — мачавы пузыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)