аднапу́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адзін пуць. Аднапутны ўчастак дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

файдэшы́н, ‑у, м.

Высокагатунковая шаўковая тканіна, адзін з відаў фаю.

[Фр. faille de Chine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чашалі́сцік, ‑а, м.

Адзін з лісцікаў, якія ўтвараюць чашачку кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bridgehead

[ˈbrɪdʒhed]

n., Milit.

1) пляцда́рм -у m.

2) перадмасто́вае ўмацава́ньне

3) адзі́н з канцо́ў маста́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unattended

[,ʌnəˈtendɪd]

adj.

1) без суправаджэ́ньня, адзі́н, сам

2) пакі́нуты без дагля́ду

unattended wound — неперавя́заная ра́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

іпаста́сь, -і, ж.

1. Сутнасць, субстанцыя (спец.).

2. У выразе: у іпастасі каго, у знач. прыназ. з Р (іран.) — у якасці, у ролі.

Настаўнік у іпастасі раённага начальніка.

3. У хрысціянстве: адзін з лікаў трыадзінага бажаства Тройцы (кніжн.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сеа́нс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Паказ або выкананне чаго-н. у пэўны прамежак часу без перапынку.

С. адначасовай гульні.

Тры сеансы інгаляцыі.

2. Адзін з некалькіх (у розны час дня) паказаў фільма ў кінатэатры.

Вячэрні с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Наразмі́н ’туды-сюды, адзін другому насустрач’ (ушач., Нар. лекс.). Да размінуцца ’разысціся’, гл. мінуць, міниць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рука́цца ’вітацца, паціскаючы адзін аднаму руку’ (ТСБМ), руча́цца ’вітацца за руку’ (Касп.). Ад рука (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Станда́ра ‘адзін з драўляных слупоў, які служыць фундаментам’ (браг., Шатал.; чэрв., Нар. лекс.). Гл. штандара.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)