падакара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Дакараць некаторы час. Падакараць хлапчука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налупцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.

Разм. Набіць рэменем, плёткай; выхвастаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрыбяга́ць, ‑ае; безас. зак., каго.

Прыбегчы ў вялікай колькасці. Напрыбягала дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрылята́ць, ‑ае; безас. зак., каго-чаго.

Прыляцець, прыбыць у вялікай колькасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наску́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Тое, што і наскупляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начу́біць, ‑чублю, ‑чубіш, ‑чубіць; зак., каго.

Разм. Нацягаць, натузаць за валасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неадабрэ́нне, ‑я, н.

Адмоўная ацэнка каго‑, чаго‑н. Выказаць сваё неадабрэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прынакры́ць, ‑крыю, ‑крыеш, ‑крые; зак., каго-што.

Разм. Накрыць няпоўнасцю, злёгку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папаво́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; каго-што.

Разм. Тое, што і папавадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пападо́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Тое, што і пападаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)