ва́дкасць, ‑і, ж.

1. Рэчыва, якое мае ўласцівасць цячы і набываць форму той пасудзіны, у якой яно знаходзіцца. Бутэлька з вадкасцю.

2. Уласцівасць вадкага.

•••

Бардоская вадкасць — хімічны сродак, які выкарыстоўваецца для барацьбы з грыбковымі і бактэрыяльнымі хваробамі раслін.

Спіннамазгавая вадкасць — вадкасць, якая напаўняе ў пазваночных жывёл і ў чалавека поласці спіннога і галаўнога мозгу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

means

[mi:nz]

n., pl.

1) спо́саб, мэ́тад -у m., сро́дак -ку n.

means of communication — сро́дак камуніка́цыі

2) бага́цьце n.; сро́дкі pl. only

a man of means — бага́ты, замо́жны чалаве́к, багаце́й -я m.

•

- by all means

- by any means

- by means of

- by no means

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адэкало́н

(фр. eau de Cologne = літар. кёльнская вада)

спіртаводны раствор розных пахучых рэчываў, які выкарыстоўваецца як парфумерны сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ацэтанілі́д

(ад ацэт- + анілін)

арганічнае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва; выкарыстоўваецца як гарачкапаніжальны лекавы сродак і ў сінтэзе фарбавальнікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

грэ́йдэр-элева́тар

(ад грэйдэр + элеватар)

грэйдэр з канвеерам для падачы зрэзанага грунту ў адвал або на транспартны сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

карбале́н

(ад лац. carbo = вугаль)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца як сродак, які садзейнічае адсорбцыі, пры метэарызме і дыспепсіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

інструме́нт, -а і -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Прылада для выканання якой-н. работы.

Хірургічны і.

Сталярны і.

2. -у, зб. Сукупнасць такіх прылад.

Хатні і.

3. -а. Тое, што і музычны інструмент.

Духавыя інструменты.

4. -а, перан. Сродак для дасягнення чаго-н.

Быць паслухмяным інструментам у чыіх-н. руках.

○

Музычны інструмент — спецыяльная прылада для стварэння музычных гукаў пэўнага тэмбру, выканання музыкі.

|| прым. інструмента́льны, -ая, -ае (да 1—3 знач.).

І. цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hijack [ˈhaɪdʒæk] v.

1. захапі́ць (транспартны сродак, самалёт і да т.п.) і прымуша́ць кіро́ўцу або́ лётчыка змяні́ць маршру́т; займа́цца паве́траным піра́цтвам

2. кантралява́ць што-н., каб рэкламава́ць свае́ мэ́ты і інтарэ́сы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

амуле́т

(лац. amuletum)

невялікі прадмет, што носяць на целе як магічны сродак, нібыта здольны засцерагчы ад няшчасця (параўн. талісман).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

repellent

[rɪˈpelənt]

1.

adj.

1) агі́дны, непрые́мны

2) непрамака́льны (пра ткані́ну)

2.

n. insect repellent

сро́дак ад камаро́ў і і́ншае машкары́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)