крытэ́рый

(фр. critérium, ад гр. kriterion = сродак для меркавання)

мерка, з якой падыходзяць да ацэнкі чаго-н. (напр. практыка — к. ісціны).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

лака́ут

(англ. lock-out = літар. зачыняць дзверы перад кім-н.)

закрыццё прадпрыемства і масавае звальненне рабочых як сродак барацьбы супраць забастовак.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

панацэ́я

(лац. panacea, ад гр. Panakeia = імя старажытнагрэчаскай багіні-лекаркі)

уяўны сродак, які быццам бы можа выратаваць ва ўсіх выпадках жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

аксафенамі́д

(ад гр. oksys = кіслы + phamo = свячу + амід)

лекавы прэпарат, жоўцегонны сродак, які выкарыстоўваецца пры хранічных халецыстытах, халангітах і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ацэтылсаліцы́лавы

(ад ацэтыл + саліцылавы);

а-ая кіслата — вытворнае саліцылавай кіслаты, белае крышталічнае рэчыва; процізапаленчы сродак з анальгетычнымі і гарачкапаніжальнымі ўласцівасцямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ваго́н

(фр. wagon, ад англ. waggon = павозка)

транспартны сродак (самаходны або несамаходны) для перавозкі пасажыраў і грузаў па рэйкавых дарогах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гідраперы́т

(ад гідра- + гр. pyr = агонь)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца як сродак для дэзінфекцыі пры запаленні слізістых абалонак, у гінекалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыурэці́н

(н.-лац. diuretinum, ад гр. diuretikos = мачагонны)

лекавы прэпарат, белы парашок саладкавата-салёнага смаку, які ўжываецца як мачагонны сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

какаі́н

(ісп. cocaina)

алкалоід, наркатычнае рэчыва, якое здабываецца з лісця кокі, ужываецца як сродак для суцішэння болю і для ўсыплення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Перахо́д 1 ’эпідэмія якой-небудзь няцяжкай хваробы’ (стаўб., З нар. сл.), піряхо́д ’пераход часу пасля прымятага’ (Юрч. СНЛ), сюды ж перэхо́дзіць ’перахадзіць за тэрмін (аб карове)’, ’пераходзіць з аднаго месца на другое, у другі стан’ (ТС), пераходка ’брод’ (добр., Мат. Гом.). Да пера- і хадзі́ць, ісці (гл.).

Пераход 2 ’параход’ (Некр., ТС). Пад уплывам народнай этымалогіі з параход (гл.) — пры ад’ідэацыі лексемы пераход — як ’сродак, пры дапамозе якога можна пераправіцца з аднаго месца ў іншае’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)