спосаб атрымання мнагафарбных афсетных друкаваных формаў, падобны да тэксапрынту.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
хромалітагра́фія
(ад хрома + літаграфія)
1) літаграфічны спосаб друкавання некалькімі фарбамі;
2) адбітак, зроблены такім спосабам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
электрафатагра́фія
(ад электра- + фатаграфія)
спосаб фатаграфічнага ўзнаўлення адлюстраванняў, заснаваны на ператварэнні прамянёвай энергіі ў электрычную.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
fashion[ˈfæʃn]n.
1. мане́ра, спо́саб, лад
2. мо́да, фасо́н;
in/out of fashion у мо́дзе, мо́дны/нямо́дны
♦
after a fashion у пэ́ўнай ступе́ні, сяк-так;
after the fashion of smb./smth.fml у сты́лі каго́-н. або́ чаго́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
АРБІТРА́Ж
(франц. arbitrage),
спосаб разгляду спрэчных спраў, пры якім зацікаўленыя бакі звяртаюцца да арбітраў (гл.Трацейскі суд). У б.СССР існаваў у 1931—91. Вырашаў спрэчкі паміж дзярж., кааператыўнымі і грамадскімі арг-цыямі. На Беларусі функцыі арбітражу перайшлі да створаных у 1991 гаспадарчых судоў. Спрэчкі паміж дзяржавамі вырашае арбітраж міжнародны.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АНАГРА́МА
(ад ана... + грэч. gramma літара),
1) слова ці словазлучэнне, утворанае перастаноўкай літар, напр.: псеўданімы М.Алданаў (М.Ландаў), Акшарум (Р.Мурашка), Ак.Чыж (Х.Жычка). Анаграму выкарыстоўваюць у шарадах.
2) Спосаб вершаскладання на санскрыце, лац. і інш.стараж. індаеўрап. мовах, калі асобныя фанемы самага важнага слова ў вершы паўтараюцца ў складзе інш. слоў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АЛЕАГРА́ФІЯ
(ад лац. oleum алей + ...графія),
спосаб рэпрадуктавання твораў алейнага жывапісу, пашыраны ў 2-й пал. 19 ст. З’яўлялася рамесніцкай каляровай літаграфіяй на камянях (да 20 ст., у залежнасці ад колькасці фарбаў). Каб атрымаць больш поўнае падабенства, на гатовы адбітак наносяць лак і робяць на ім цісненне, якое імітуе фактуру палатна.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Баге́ма. Рус.боге́ма, укр.боге́ма. Запазычанне з франц.bohème ’тс’ (першапачаткова мела значэнне ’цыганшчына’, далей ’цыганскі спосаб жыцця’), якое паходзіць ад Bohême ’Багемія, Чэхія’ (цыгане з’явіліся ў Еўропе іменна з Чэхіі; першыя звесткі пра іх былі ў ст.-чэш. Хроніцы Даліміла XIV ст.). Параўн. Махэк₂, 59; Шанскі, 1, Б, 150.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сро́дак ‘прыём, спосаб дзеяння, захады’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Др.-Падб.). Ст.-бел.сродокъ, сродекъ ‘сярэдзіна; сродак’, запазычанне з ст.-польск.środek ‘сярэдзіна; сродак’ (Булыка, Лекс. запазыч., 186). Сучаснае бел. слова, ведаць, працягвае ст.-бел.; гл. яшчэ Карскі, Белорусы, 149; Кюнэ, Poln., 99. Далей да прасл.*serda ‘сярэдзіна’, *sьrdь‑ ‘сэрца’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Verhálten
n -s
1) паво́дзіны, спо́саб дзе́яння
2) (zuD) ста́ўленне, адно́сіны (да каго-н., да чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)