soldier

[ˈsoʊldʒər]

1.

n.

1) жаўне́р, салда́т -а m.

2) вайскаві́к -а́, вайско́вец -ўца m.

2.

v.i.

служы́ць у во́йску

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

serve

[sɜ:rv]

v.

1) служы́ць

to serve in the army — служы́ць у во́йску

He served as a butler — Ён служы́ў дварэ́цкім

2) абслуго́ўваць (пакупніка́, кліе́нта ў рэстара́не); падава́ць на стол

3) дапамагчы, услужы́ць

Can I serve you in any way? — Магу́ вам дапамагчы́ ў чым-ко́лечы?

4) служы́ць, быць прыда́тным

Boxes served as seats — Скры́нкі служы́лі як сядзе́ньні

•

- it serves him right!

- serve the ball

- serve a term in prison

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пар

1. Зямля пасля ўборкі пасеваў, якая служыць пашай для жывёлы (Мін. Зял. 1864).

2. Зябліва, асенняе ворыва (Рэч.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

даба́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць дабаўкай да чаго‑н.; дадатковы. Дабавачны паёк. Дабавачныя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амартызацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да амартызацыі. // Які служыць для амартызацыі. Амартызацыйнае прыстасаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзо́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для адзолу (у 1 знач.). Адзольны чан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́хальны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для дыхання, удзельнічае ў дыханні. Дыхальныя органы. Дыхальныя шляхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капірава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаецца для капіравання. Капіравальны апарат. Капіравальная папера. Капіравальны аловак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кенатро́н, ‑а, м.

Двухэлектродная электронная вакуумная лямпа, якая служыць вентылем у выпрамніках пераменнага току.

[Ад грэч. kenós — пусты і (элек)трон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаці́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да малацьбы; які служыць для малацьбы. Малацільны агрэгат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)