акупі́цца, акупіцца; зак.
Аплаціцца; прынесці даход, які пакрывае зробленыя расходы. Давайце запросім вучоных, няхай зробяць эканамічны аналіз гаспадаркі, дадуць навуковыя прагнозы. Далібог, акупяцца затраты. Шамякін. // перан. Разм. Апраўдаць сябе, даць станоўчыя вынікі. Твар [айца Міколы] робіцца тужлівым. Але гэта цягнецца толькі момант, бо яго турбота, яго, можна сказаць, пакута шчодра акупілася вынікам намаганняў. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дасці́пнасць, ‑і, ж.
Уменне сказаць востра, смешна, даць трапнае азначэнне. Гэта быў малаадукаваны чыноўнік, але з прэтэнзіямі на інтэлігента і з замахам на дасціпнасць і жарты, якія, праўда, мала ўдаваліся яму. Колас. У народзе любяць пажартаваць над закаханымі, але гэтыя жарты вымагаюць ад чалавека не толькі дасціпнасці, але такту і розуму. У. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
набраха́ць, ‑брашу, ‑брэшаш, ‑брэша; зак.
Разм. пагард. Нагаварыць многа ўсялякай лухты. А язычлівыя перасудніцы-мяшчанкі паспелі набрахаць усяго-ўсякага цэлыя каробкі. Гартны. // Сказаць няпраўду, налгаць. [Наўмыснік Чарпакевічу:] — Ты мне набрахаў тады, што Хурс мне падаруе за верную службу хутар. Чорны. // Узвесці паклёп. [Васіль:] — Мала таго, што .. [Антось] уцёк, як дэзерцір, дык яшчэ і набрахаў на завод. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пратрашча́ць, ‑шчу, ‑шчыт, ‑шчыць; зак.
1. Утварыць трэск, траскатню. Стрэлы пратрашчалі ў ранішнім паветры, водгулле гулка разнесла іх па далёкіх цяснінах. Быкаў.
2. што і без дап. Разм. Сказаць што‑н. хутка, гучна. У лесе абмяркоўвалі салаўя. Сойка пратрашчала: — Які ён шэры! Непрыкметны. «Вожык».
3. што і без дап. Трашчаць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ты́чыцца, ‑чыцца; незак., каго-чаго.
Мець адносіны, дачыненне да каго‑, чаго‑н. Гэта мяне не тычыцца. Гэта не тычыцца справы. □ Іра, нібы перапынак яе і не тычыўся, па-ранейшаму сядзела, падпёршы галаву далонню. Марціновіч. Шыковіч ішоў, збіраючыся перадаць расказ Яраша, асабліва тую частку, што тычылася Савіча. Сказаць, што жывая дачка доктара. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zauważyć
зак.
1. заўважыць; прыкмеціць;
zauważyć w tłumie znajomego — заўважыць у натоўпе знаёмага;
2. заўважыць, сказаць, запярэчыць;
daje się zauważyć ... — назіраецца...
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
strange [streɪndʒ] adj.
1. чужы́, незнаёмы;
I am strange to this job. Я не звыкся з гэтай работай.
2. дзі́ўны
3. незвыча́йны, нязвы́чны;
strange to say/relate дзі́ўна сказа́ць;
strange as it may seem як ні дзі́ўна
♦
feel strange : I feel strange. Мне не па сабе.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ashamed
[əˈʃeɪmd]
adj.
засаро́млены
to be ashamed of something — саро́мецца чаго́
to be ashamed for someone — саро́мецца за каго́
He was ashamed to tell the truth — Яму́ было́ со́рамна сказа́ць пра́ўду
He became ashamed — Яму́ ста́ла со́рамна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
а́драс м., в разн. знач. а́дрес;
даць недакла́дны а. — дать нето́чный а́дрес;
віншава́льны а. — поздрави́тельный а́дрес;
звярта́цца не па ~се — обраща́ться не по а́дресу;
○ зваро́тны а. — обра́тный а́дрес;
◊ у а. (каго) сказа́ць — в а́дрес (кого) сказа́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
разма́заць сов., прям., перен. разма́зать; (изложить с ненужными подробностями — ещё) размусо́лить;
р. гразь па тва́ры — разма́зать грязь по лицу́;
дзе мо́жна было́ сказа́ць ко́ратка, ён любі́ў р. — где мо́жно бы́ло сказа́ть кра́тко, он люби́л разма́зать (размусо́лить)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)