стра́ус, ‑а, м.

Буйная афрыканская птушка атрада бегуноў. Афрыканскі страус. □ [Міхал Тварыцкі] абчэсваў бервяно. Гэта не была пільная работа, але .. яна была яму тым, чым ёсць у пустыні страусу пясок, куды ён хавае ад страху сваю галаву. Чорны.

[Ням. Strauß.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

толо́ка ж.

1. (пастбище) вы́ган, -на м.; (поле под паром) папа́рніца, -цы ж.;

2. обл. (работа миром) талака́, -кі́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

канса́лцінг канса́лтынг

(англ. consalting = кансультаванне)

1) парады спецыялістаў, кансультаванне;

2) экан. работа спецыяльных кампаній па кансультаванню вытворцаў, гандляроў, пакупнікоў у галіне экспертнай, тэхнічнай і эканамічнай дзейнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эрго́метр

(ад гр. ergon = праца, работа + -метр)

прыбор для выканання механічнай работы пры даследаванні працаздольнасці і функцыянальных змен, якія адбываюцца ў арганізме чалавека ў працэсе працы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Schnitzeréi

f -, -en

1) разьба́ (па дрэве, касці)

2) разна́я рабо́та, разны́я вы́рабы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kínderspiel

n -(e)s, -e

1) дзіця́чая гульня́

2) глу́пства (вельмі лёгкая работа)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

разгарачы́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Разагрэць каго‑н., чыё‑н. цела. Бег разгарачыў цела. Работа разгарачыла хлопца. // перан. Узбудзіць, узрушыць. — Чаму гэта абавязвае нас [Максіма і Андрэя], а цябе не? — каб яшчэ больш разгарачыць сябра, спытаў Максім. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

учашча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да учасціць.

2. без дап. Разм. Часта бываць дзе‑н. [Зося] менш, мала калі, стала хадзіць туды [у вёску] гуляць, хоць і так не лішне ўчашчала; хутарская кожнадзённая работа вельмі таміла яе. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skilled

[skɪld]

adj.

1) наву́чаны, дасьве́дчаны; кваліфікава́ны

a skilled workman — кваліфікава́ны рабо́тнік

2) які́ вымага́е падрыхто́ўкі, кваліфіка́цыі

Bricklaying is skilled labor — Муля́рства — рабо́та, яка́я вымага́е падрыхто́ўкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bungle

[ˈbʌŋgəl]

1.

v.t.

1) рабі́ць няўме́ла, недакла́дна, абыя́к

2) парта́чыць

3) псава́ць рабо́ту

2.

v.i.

няўме́ла працава́ць; рабі́ць памы́лкі

3.

n.

дрэ́нная рабо́та, парта́цтва n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)